Çevrimdışı

Bireylerin ileriki yaşamlarındaki mutluluk, yaşantılarının değişik dönemlerinde var olan sorunlarını ne kadar az sızıyla atlatabildikleri ile doğru orantılıdır.

İçinden geçtiğimiz gelişim dönemlerinin kanımca en sızılı ve en bunalımlı olanı ergenlik dönemidir. Çünkü birey yoğun fiziksel değişimleri içindedir, bunlara uyum çabası içindedir ve bu kadar yoğun bir değişimi karşılayabilmek için yaşamın oldukça erken bir evresindedir. Beden büyür, hormonlar değişir, kişi yaşamındaki varoluş noktasını, beklentilerini, yetki ve sorumluluklarını, tüm ilişki biçimlerini değiştirmek yeniden düzenlemek zorunda kalır. Kimlik arama dönemi olarak da tanımlanan bu dönemde yaşanan zorlukların psikolojik rol kargaşasından kaynaklandığını söylenebilir. Çocuklukta geliştirilmiş olunan kurallar davranış ve tarz ile yetişkin olarak geliştirmesi gereken kural, davranış ve tarz arasında bocalamalar yaşanabilir. Kişi “benliğini bulma” çabası içindedir.

Tüm bu sorunları yaşayan gençlere bizler, vaktiyle benzer zorluklardan geçmiş olan yetişkinler olarak nasıl davranmalı, ne yapıp da yardımcı olmalıyız? Hedefimiz çocuklarımızı ve çevremizdeki gençleri daha iyi yönlendirip ileride onların olumlu özelliklere sahip mutlu ve başarılı kişiler olmalarıysa, onları varolan bireysel özellikleri ile daha iyi tanımaya çabalamalıyız. Çocuklarımız dünyaya kendi genetik koşulları ile gelirler, kendilerine özgü sosyal süreçlerden geçerler, kendilerine özgü birer varlık olarak büyürler. Ebeveynlerinin katiyen aynısı değil, birer uzantısıdırlar. Anne babalarının geçmişte eksik kalmış istek ve ideallerini gerçekleştirmekle yükümlü değillerdir. Kendilerine özgü duygusal yapıları, ilgi alanları, kapasiteleri, fiziksel özellikleri vardır. Onları var olan özellikleri ile kabul etmek, onaylamak, ve öte gelişimleri için yol göstermek gerekir. Çabamız onların var olan özelliklerini ve kapasitelerini en iyi şekilde kullanabilmelerine yardımcı olmaktır.

Gençlerin olayları algılama ve yorumlama biçimleri yetişkinlerden farklıdır. Yaşlarına uygun yorumlar yaparlar, çoğu zaman yetişkinleri şaşırtırlar. Onları anlayabilmek için olaylara onların açısından bakabilmeliyiz. Böylelikle onlara daha kolay ulaşabilir, onlarla iletişim kurabiliriz.

Tüm yetişkinlerin gençlerle ilgili korkusu, onların gelecek yaşantılarını sıkıntıya sokacak yanlışlar yapmalarıdır. Gelin bizler onlara örnek lider, yol gösterici olalım. Onları eleştirip yargılamadan denetleyelim, anlayalım, değer verelim, sevgimizi hissettirelim. Böylece çelişkilerini daha kolay aşarlar, daha az “sızı” ile yetişkinliğe doğru yol katederler.

Anne babaların çabası çocukları ile “arkadaş olmak” olmamalıdır. Onay büyüklerinden onay ve destek görmeli, onların liderliğinde doğrularını geliştirebilmeliler. Zaten yaşıtları olan birçok “arkadaşları” var, ihtiyaçları olan sırtlarını dayayıp güven duyabilecekleri büyükleri olması...

Kanımca önemli olan mükemmel yetişkinlerin mükemmel gençler yetiştirmeleri değil, mutlu, yaşamsal doğruları oluşmuş, olabildiğince başarılı yetişkinlerin kendi bireysel koşullarıyla bu birikimleri bütünleştirmiş gençler yetiştirmesidir. Böylece daha mutlu daha başarılı bireylerden oluşan üretken bir toplum olabiliriz.


Uzman Psikolog
Neşe Kurultay

__________________