Çevrimdışı

Tire : İzmir'in büyük ilçelerinden biri olan Tire, şehir merkezine 82 km uzaklıktadır. Aydın Dağlarının kuzey eteklerinde kurulmuştur. Hitit, Frig, Lidya, Pers, Helen, Roma ve Bizans dönemlerini yaşayan Tire zengin bir kültür mirasına sahiptir. Beylikler ve Osmanlı döneminde ekonomik açıdan büyük gelişme sağlanmış ve mimarlık tarihi açısından da zengin örnekler ortaya çıkmıştır.
TİRE İLÇESİ



Tire, İzmir`in doğusunda yer alır. Kuzeyinde Bayındır; doğusunda Ödemiş; batısında Selçuk ve Torbalı ilçeleri; güneyinde ise Aydın ili ile çevrelenir.

İlçenin yüzölçümü 784 k m2`dir. 1 beldesi (Gökçen) ve 64 köyü bulunmaktadır.

2000 Yılı Genel Nüfus Sayımı`na göre toplam nüfusu 78.025`tir. Bu nüfusun 44.000`i merkezde, 34.025`si belde ve köylerde yaşamaktadır.

İlçede 51 İlköğretim Okulu, 9 Orta Öğretim Kurumu bulunmakta; 12.665 öğrencinin eğitim gördüğü bu okullarda 717 öğretmen görev yapmaktadır.

İlçede, 1 Devlet Hastanesi, 6 Sağlık Ocağı, 3 Sağlık Evi, 1 Verem Savaş Dispanseri ve 1 Ana Çocuk Sağlığı bulunmaktadır.
İlçe ekonomisi tarım, ticaret ve sanayiye dayanmaktadır. Tarım ürünleri başta pamuk olmak üzere, buğday, arpa, tütün, susam ve her türle meyve, sebzedir. Arıcılık ilerlemiş durumdadır. Besi ve süt inekçiliği gelişmiştir. Tire Organize Sanayi Bölgesinin kurulması sonucunda, ilçede sanayi de önemli ivme kazanmış bulunmaktadır.

Tire, 1308 yılında Aydınoğulları Beyliğinin kurulmasıyla Türk egemenliği ile tanışmış, 1426 yılında ise Osmanlı yönetimine geçmiştir. Tire, Osmanlı tarihinde XV. yy.dan XVIII. yy.a kadar kullanılan Darphanede mangır (bakır) ve Akçe (gümüş) adı verilen paraların kesilmesi nedeniyle önemli bir yere sahiptir. Tire Müzesinde, yörede bulunan arkeolojik ve etnografik görülmeye değer eserler sergilenmektedir.

Tire`de mimarlık tarihi açısından zengin, klasik dönem Osmanlı mimari tarzını yansıtan camiler arasında Yeni Camii, Tahtakale Camii, Yeşil İmaret, Lütfü Paşa Camii görülebilir. Tire`de çok önemli yerel kültür mirası olarak urgancılık, nalıncılık, yorgancılık, hasırcılık, saraciye, keçecilik ve dokumacılık günümüzde de sürdürülmektedir.