[Sarya]

duman çıkardın atlar bize güneş biter mi
bu gölgelerle bir cenk eden ben değil ki
ben olsam orda dakika durmam nefsimiz yanar
daha geçendi sordular kavak dibinde kim yatar
bu sesler elli yerden bu sesler hangi evden
ben öfkeden muaf gölgene de sövmem
not düşülsün şifalar ellerinde mundar
günü gelince kuyularından oltalar çıkar
gitmeden bir seslen varınca çaldır
bir kamyonet bir arkadaş seni limandan alsın
cebine yolluk koydum az bereketiyle kullan
fuar meydanında parliamenti halka fırlat
gondol arka dörtlüsünde inceden bir dertleşin
uzay bilardo tezgah altı limonatayla terledim
bir yaz boyunca bekledim ayaz meyhanesinde
dönünce anlatın orhan ayhanın sesiyle
kafan karıncalansın


dayımdan kalma tüm ceketler askılarda sallanır
ben de şaşkınım
vaziyetin telaffuzundan acizim desem de
nacizane laflar imdadımda her gece
kapandı yollar oraya gitmek hep yalan
son vapurla ben dönerdim oraya gitmiş olsan
oysa sor bir ben ne yaptım
hangi garda yolcu binse birini benzettim sana
gülüyorum buna
bu yüzden bunca kış kıyamet ortasında
varsa katilin bir akdeniz kentidir
yemekli davet telgraflı tebrik
faytonun sesiyle kendimizden orda geçtik
bari kahya söylesin bu laflar hangimizden
kendi laflarım ve ipleriyle kuyuya inmem
sen ki sanki son cumanın arifesinde yoksun
bana bugünlük akşam işte ölmez olsun