Çevrimdışı

Kumdan bir kale düşünün. Çevresine güzel su kanalları yapmış, hendekler kazmışsınız.

Yalnız öyle bir yere inşa etmişsiniz ki kalenizi, dalgalar güçlendikçe önce su kanalları doluyor, sonra heybetli surlarınız tuzlu suyun ellerinde giderek erimeye başlıyor.

Sizse elinizde küçük plastik kovanız, sahilden topladığınız kuru kumlarla surları onarmaya çalışıyorsunuz. Yaptığınız yamalar, bir sonraki dalganın darbesiyle çirkin şekiller almaya başlıyor.

Küçük plastik kovanızla habire koşturup duruyorsunuz. Kan, ter ve panik içinde!..

O kadar odaklanmışsınız ki “onarmaya”, bu yıkımın artık sizin kontrolünüzde olmadığını göremiyorsunuz.

Oysa bir dursanız, durup da yukarıdan baksanız kaleye, çamur haline gelmiş surlara ve dalgalara; onarmaya harcadığınız sürede yepyeni bir kale inşa edilebileceğini göreceksiniz. Denizin biraz ötesinde, yeni bir başlangıç yapabileceksiniz.

Yaşam da birçoğumuz için böyle geçip gidiyor.

Katlanamadığımız bir işimiz, sevmediğimiz bir çalışma ortamımız ya da gururumuzu inciten bir yöneticimiz oluyor bazen.

“Alışmaya” çalışıyoruz. İncinen yerlerimize her gün küçük yamalar dikiyoruz.

Ertesi gün sökülüyor yamalarımız, yara bere içinde, delik deşik, yorgun argın dönüyoruz evlerimize. “İşimi sevmiyorum ama dayanmak zorundayım!” diyoruz. Her şeyi bırakıp düşlerimizin peşinden gitmek, bir lüksmüş, şımarıklıkmış gibi görünüyor gözümüze. Öyle ki utanıyoruz da bazen, gitme düşlerimizden!

Parasal anlamda risk alalım ya da almayalım; “Çevrem ne der? Yıllardır çalışıp aldığım terfilerim ne olur?” kaygılarımız, hırslarımızdan ve profesyonel (!) değerlerimizden vazgeçemeyişimiz ve daha birçok neden bile bizi yeni başlangıçlardan alıkoyabiliyor.

Aynı durum ilişkiler için de, bitmiş ama süregelen evlilikler için de, hani o hep gidip yerleşmek istediğimiz huzur dolu sahil kasabası için de geçerli; değil mi?

Bazen bir şeyi onarmak için, önce tamamen yıkmak gerekmez mi?

Hayatınızdaki bazı kumdan kaleler, denize karışmayı çoktan hak etmedi mi?
Alıntı..

__________________

 

Çevrimdışı

Bazen onarmaya calisdikca insan daha çok yipraniyor bu yuzden bazen basdan baslamak daha iyisi

__________________

Çiçek öldükten sonra istediğin kadar güneşi ol ,birdaha gökyüzne yeşermez

 

Çevrimdışı

Bir animede duymuştum . Güzel bir dünya istiyorsan eskisini yok etmen gerekir .

__________________

Kılıcını;düşmanlarını öldürmek için değil, zayıfları korumak için ... Kendini korumak için değil , cok değerli ruhunu korumak için kullanmalısın.

 

Çevrimiçi

Yık gitsin..
onardık da ne oldu.

__________________

chill babe we are all bad in someone's story

 

Çevrimdışı

Yikmak cok kolay, duzeltmek cok zor..

Degerse bir insan icin, cabalarsin sonuna kadar.. ama her insanin bir sabri ve siniri var
Sen ellinden geleni yapmaya calisirsin, ugrasirsin
Ama bakarsin karsi taraf, ugrasmiyor.. aldirmiyor
Onemsemiyor ..
Iste o an kolay yikarsn.

hersey karsilikli..

__________________
Ey Türk Bayrağım,Vatanımın sembolu,Namusum !
Korkma yılma senin yanında bizler varız Vatanımızın sembolü. Bayragim. Bizler Osmanli Torunlariyiz. Senin yanındayiz asla yılma korkma.
Sen daima dalgalanacaksın

 

Çevrimdışı

O kadar onardık ki onara onara yönümüzü kaybettik.

__________________
Edep; aklın Tercümanıdır. İnsan edebi kadar akıllı, Aklı kadar şerefli, Şerefi kadar Kıymetlidir. Massive..






Kullanıcı imzalarındaki bağlantı ve resimleri görebilmek için en az 20 mesaja sahip olmanız gerekir ya da üye girişi yapmanız gerekir.

 

Çevrimdışı

Kimseye taviz yok kuzennn . Yık , yakk gitsin..

__________________

 

Çevrimdışı

Denizdesin ve köpek balığının sana doğru geldiğini gördün, ne yaparsın olabildiğince kaçarsın. O yüzden geçmişi tüm sevapları ve günahları ile arkada bırakmak gerek ki yeniden oyuna devam edebilesin. Ne demiş Mercury: “show must go on.”

 

Çevrimdışı

Yık gitsin..
Ne de olsa zamanla tamir oluyor..

__________________

Hilalin gölgesinde adalet ol, merhamet ol, derman ol.
Gazi ol, DEVLET OL.

 

Çevrimdışı

onarmak onemli, son care yikmak.

__________________