Çevrimdışı

Kurumuş bir yaranın kabuğunda saklıyım.


Kahırla, bin bir ıkınmanın zulmüyle geldim Dünyaya... Seke seke geldim.Bir şairin dediği gibi *ike *ike gidiyorum buralardan! .....

Zulmün eşiğinde doğmam beni güçlü kılmalıydı. Oysa valizimi her an toplayıp gidiverecekmişim gibi kaçağım... Tutamaz beni kimse. Kurumuş bir yaranın kabuğunda saklıyım. Siz Göremezsiniz! ... Boşuna aramayın! ...Bir hasret türküsü tutturmuş kuru dudaklarım, ıslık çala, çala gidiyor , solmuş ve sarhoş güllerin bahçesine... Korkusuz, Kokususuz, koşulsuz, kendimi şartlandırmadan uzaklaşıyorum herşeyden. Nefesim daralıyor dar ağacındaki Denizin boynundaki iplikten daha sıkı bir urgan var ömür törpümde.Beni bişeylere bağlıyor. Boynumdaki ipliğin beni nereye sürüklediğini bilmeden gidiyorum bir yerlere. Yoruldukça Duraksıyorum. Her duraksamamda Ölüm aklıma geliyor Ve ÖLÜYORUM.... Yeniden dirilmenin KOCAMAN BİR YALAN olduğu nu hatırlıyorum.Ben zaten ölüyüm diyorum kendi kendime... Boynumdaki O düğümü çözüyorum boğazımdan ve yine kaçağı oynuyorum kendimce. Otobüs duraklarında duraksıyorum. İniyorum herhangi bir yerde. Vuruyorum dip görmek adına Rakının dibine.Her içen sarhoş olmazmış. Vitrindeki duran rakının gözlerimle, devirmekle... Hiç içmedim. Hiçde ayık gezmedim. Hiç anlam veremedim, Neden nefes almakta zorlandığımı ve hala neden nefes aldığımı. Zorluyorum kendimi. Motoru yakmaya az kaldı. Ben bende değilim. En azından bunu biliyorum....


Bir gün kıyıda köşede saklı bir not bulursanız ve tavanda yere çakılı bir çift göz ve kirpikleri nemli. Bilinki ben zaten Ölü idim hiç Doğmamış gibi...


Neden.........