IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

Önce aklımın kıvrımları arasında dolaşan o saçma fikirlerden kurtulacağım. Sana kızgınlığımı bile sileceğim aklımdan çünkü sana kızdıkça, yine seni düşündüğümü fark ettim.
Seni sileceğim kalbimden

Mutfakta kabakları soyuyordum, kendi kendime konuştuğum bir an yakaladım. Aslında kendimle değil, seninle kavga ediyordum. “Ne oldu şimdi, rahat etin mi? Buradan kızdığımı hissediyor musun? Kulakların çınlıyordur şimdi, ben olduğum aklına geliyor mu? Başın göğe erdi mi? Ne vardı şurada adam gibi dursaydın? Yok ama rahat batıyor sana? Eşek herif!!!” Ve daha neler neler….
Okkalı bir küfrün ortasında yakaladım kendimi, durdum bir an. Daha çok sinirlendim sana, beni sensizken bile kızdırabildiğin için, öfkem arttı.
İkimizi de yalnız bırakmaya mahkum ettiğin için kırıldım. Kızgınlığım önce kırgınlığa, sonra hasrete dönüştü. Sonra sende özlediğim şeyin ne olduğunu düşündüm, bulamadım.
Seni sevmeyi özlüyorum herhalde, sana dokunmayı, bana dokunmayı, sevişmelerimizi…. Bunları özlüyorum… Veya birini sevmeyi özlüyorum, en yakınımdaki anı sen olduğun için, sana denk geliyor ucu….
Bir kahve yapıp balkona çıktım. Dokunsan ağlayacağım ama ağlayamıyorum. İçimden bir ses seni asla affetmeyeceğimi haykırıyor. Bir daha sana dönmeyeceğim. Ama içimden mi, dışımdan mı, yukarıdan mı, nereden olduğu belli olmayan başka bir ses kırıyor bütün fikirlerimi ve yine sana döneceğimi söylüyor.
Bu sefer dönüp kendime kızıyorum. Tekrar gidiyorum mutfağa, kabakları soymaya devam ediyorum. Yine konuşuyorum yüksek sesle ama bu sefer kendime bağırıyorum:
“Bir insan hep aynı hataları yapan, onu kıran ve üzen bir adamı düşünmeye, onun ardından gözyaşı dökmeye, onunla bir türlü olamadığı için kızmaya devam ediyorsa ve öğrenmiyorsa; o kişi tarafından daha çok kırılmayı ve incinmeyi hake diyor demektir. Sen hiç akıllanamayacaksın kızım! Sen hiç akıllanmayacaksın! Neyi sevdiğini bilmiyorsan, sevmiyorsun demektir. Boşluklarının adını hasret koyma!”

Candan Ünal