Hasretliğe İntizar

Ayrılık günlerinin şafakları atanda
Kapanıp dizlerinde yıllarca kalamadım.
Varlığımda küçüldümkahroldum yokluğuna
Kahve gözünü öpüpsaçını koklamadım.

Ne hancılar bıraktım ne de kervansaraylar
Yürüdüm yollarından geçti mevsimler aylar
Akşam karanlığında su dökündüğün çaylar

Sırrıma ermedileraradımbulamadım.

Gezmişsin bahçesinde bin bir renk çiçeklerin
Rastladım rüzgarlarda uçarken eteklerin
Kahroldum kıskançlıktan;kırılsın bileklerin
Güllerden sakındım da elinde solamadım.