Sevmedigim birine seni seviyorum hiç demedim...!
Ne hesabini veremeyecegim bir günüm oldu
ne de vicdanimi lekeleyen bir geçmisim…
Ne hissettiysem onu söyledim onu yaşadim…
Yasadigim bir tek andan bile pismanlik duymadim..
Asla keskelerim olmadi…
Hiçbir zaman kendimle vicdan mahkemesi yapmak zorunda kalmadim..
Karsima bazen gerçek yüzler
bazen sahteler çikti ama olsun ben yine sadece hislerimle yasadim..
Asla sevmedigim birine seni seviyorum demedim
yada asla birini severken karsiligini beklemedim..
Dostluguma deger biçmedim sevgime ise hiçbir zaman sinir çizmedim..
Sevdiysem sonuna kadar gittim bitirdiysem öldürsede hasreti geriye dönmedim..…
Bazen çok kirildim bazen belki de kirdim…
Ama hata insana mahsustur dedim.
Affettim af diledim..
Kimileri birden fazla kirdilar kalbimi ama ben onlari yinede affettim..
Onlar belki beni saflikla yargiladilar.
Belkide içten içe sinsice güldüler..
Ama asil unuttuklari suydu.
Ben aldanmadim…
Aldanan herzaman kendileri oldular ama bunu anlayamadilar..…
Bir insanin kaybinin ne oldugunu bilemedikleri için…
Kaybetmek onlar için bir aliskanlik haline geldigi için..…

Oysa ben hiç insan kaybetmedim…
Sadece zamani geldiginde vazgeçmeyi bildim o kadar.....……