Varlığıyla yokluğu arasında sıkışıp kaldığım ,



İnanmıyorsun bana , güvenemiyorsun .. Seni istemediğimi düşünüp sitemler ediyorsun .. Haklısın sevgilim , ben gösteremiyorum sevgimi .. Anlatamıyorum içimdeki seni , ahh bir anlatabilsem .. Ama nasıl anlatılır ki ? Anlatılınca büyüsü bozulack gibi , Anlatılınca kaybolacakmışsın gibi .. Seni hissetmek nefes olurken bana ; ölmekten korkuyorum sevgilim .. Anlasana ..



Nasıl başlamıştı her şey ? Sonu yoktu biliyorum .. Biz asla “bir”olamazdık ..Sen mutlak , ben yetersiz .. Hayatta en çok sahip olmak istediğim kişi , ve yine en çok kaçtığım kişi .. Sen oyuncakçıdaki alımlı barbie bebek , ben annesinin ağlamaması için hırpaladığı küçük kız çocuğu .. Sen hep hayalini kurduğum ; Yıldızlar kadar uzak ama gecenin sessizliğinde tek sığınak .. Derinlemesine hissedince yakınlaştığım , ama dokunmaya korktuğum .. Saçlarımı kaldırıp ensemdeki lekeyi öptüğünde Tanrının beni yeniden yarattığına inandığım .. Ama her defasında kaybettiğim .. Kaybettikçe artan pişmanlığım .. Bazen lanetlerim , bazen özlemlerim .. Bazen öfkem , bazen kinim , bazen aldatışlarım .. Ama hep “aşk” bildiğim .. Aşk deyip susuşum , sen deyip boğuluşum …



Ahh be sevgilim , böyle olmamalıydı .. Gökkuşağının sonundaki hazineyi aramak için yola çıkan ben ; hazineyi bulamadan gökkuşağının kaybolduğunu fark edemedim .. En büyük hazinemdin aslında .. Naz’dın sen .. Naz’ı farklı kılandın .. Naz’ın sonsuz tutkusuydun ..



Bak şimdi sana yazıyor Naz .. Kalemi yine aynı , hala lafı dolandırmadan “sen” diyor .. Hala seviyor beylik laflar etmeyi .. Gizlemeden söylüyor her şeyi ve birgün bu mektupların eline geçme ihtimalini düşünüp fısıldıyor kulağına ;



“ Seni çok özledim yeşil gözlü adam .. “



Sen de beni özlersen birgün , sebepsiz sızlarsa kalbin .. Ben nasılım ne durumdayım diye düşünme , gel .. Ben bıraktığın gibiyim , başka adamların gölgesinde ama hala sendeyim .. N’olur gel , Kızılay-Batıkent arası sensiz çekilmiyor ..



Bekliyorum .. Tüm bekleyişlerim sana …