Çevrimiçi

Bir eşi olmalı insanın şu hayatta; seveceği, düşüneceği, sevileceği, teslim olacağı biri olmalı… Yalnızlık dediğin; kaymaklı tatlı gibi, çok yediğinde insanın içini bayıyor.

Yalnızlığımı koruyup sakındım hep; tırnaklarımı ona geçirip yaşamadım ama sahip çıktım. Hala da yalnızlığımın bekaretini bozmadan hayatı tatmanın yollarını arıyorum.
Yine de; bir sevdiği, bir can yoldaşı olmalı. Sokakta yürürken başına gelen komik bir olayı, yol kenarında ezilmiş bir kedi gördüğünde kalbinde oluşan sızıyı anlatabileceğin bir eşin olmalı.
Sakarlık ettiğinde, pot kırdığında, ayağın takılıp düştüğünde seni koruyacak biri olmalı yanı başında. Gecenin bir yarısı kan ter içinde uyandığın kabusların ardından, gözleri mahmur sana sarılıp, “geçti artık, ben yanındayım” diyecek biri olmalı.
Televizyon karşısında uyuyup kaldığı gecelerde, üstünü örttüğün; horlamasının bile sana güven duygusunu verdiği bir eşin olmalı.
Birini her şeyiyle sevmek ne demek, bunu yaşamalısın. Kızgınlıklarını, patavatsızlıklarını, inadını, dağınıklığını çekmeye gönüllü olduğun bir sevdiğin olmalı.
“Bir şey lazım mı?” diye telefon etmeli akşamüstü birisi; “canının istediği yemek var mı, ne pişireyim?” diye sormalısın birine.
Herkesin çift olarak katıldığı davetlerde; kendini buz gibi hissetmeni engelleyecek biri olmalı. Her seferinde bıkmadan penaltının ne olduğunu anlatacak, kavanoz kapağını açacak, ampulü değiştirecek ve bütün bunları yapabildiği için, gizlice kendiyle gurur duyacak biri olmalı.

Saçının rengi değiştiğinde fark etmeyecek, doğum gününü son anda hatırlayacak, hazırlanmanın neden çok uzun sürdüğünü anlamayacak ama seni her halinde sevecek ve yanında huzur bulacağın biri olmalı…..


Candan Ünal