IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

ELLERİN DİYORUM ELLERİNİ SEVİYORUM...

Kırıldığın yerlerden geçiyorum; kırıldığın, incindiğin yerlerden...
Geceye dokunan ince, zarif ellerinden…
Sabahları buruk bir küskünlük gibi karşılayan o güzel bileklerinden...

Kırıldığın yerlerden geçiyorum bi’ tanem, çünkü kırıldığın 'o yerleri' biliyorum; işte bu yüzden ellerini tutuyor, bu yüzden bileklerini öpüyorum...
Orada; nesnelerle dolu bir ‘yer’de, eşyalarla çevrili bir halde; karanlığa uzanan zayıf, narin ellerin; kuzey rüzgârlarına mahkûm o çatlak dirseklerin; ‘orada’ yapayalnız; ve ‘orada’ kimsesiz…
Sen ‘orada’ çok üşüyorsun bi’ tanem; biliyorum…
Üşüyorsun; ama her seferinde, yine ‘o yerler’e düşüyorsun…

Beni sevme istersen; sevme beni istersen...
İstersen, hemen sıkılıver benden, ya da soğuyuver birden; aniden...
Ama yemin ederim:
kırıldığın o yerleri iyi biliyorum;
çünkü kırıldığın o yerlerden geliyorum...
Ve artık itiraf ediyorum: Seni değil, ben sadece senin o küçük ellerini seviyorum...
Ve bu yüzden ellerini tutup göğsüme koyuyorum; bu yüzden bileklerini çekip dudaklarıma götürüyorum...

İşte bu yüzden uçuruma birlikte düşelim istiyorum; ve bu yüzden ellerimi hep tutsa, hiç bırakmasa, diyorum...
Çünkü seni ellerinden tanıyorum, bileklerinden biliyorum; ve bu yüzden işte, onları öpüyor, öpüyor, öpüyorum; ve öperken ürperiyorum...
Parmak uçlarıyla hep dokunsa saçlarıma, ellerini hiç çekmese kalbimden, diyorum;
ve parmaklarını her geri çekişinde ve ellerini benden alıp her götürüşte, 'kim' olduğumu ve ne diye boğulup durduğumu hiç bilmiyorum...

Bi’ tanem;
beni sevme istersen;
ellerinden tanıyorum artık seni ben;
kollarından, parmak uçlarından, bileklerinden ve dirseklerinden...

Seni sana anlatıyorum şimdi, yani dünyanın en güzel ellerini; düştüğün o yerleri çok iyi biliyorum çünkü…
Orada; ışıklı şehirler, boyalı binalar arasında, uzayıp giden kıyılar gibi duran çatlak ellerin; ve bulanık gülüşlerin…
Ve ‘orada’ senin; soğuk taş yapılar altında kalan, silik yüzler ve soluk bedenler arasında korkularla kuşkuları birbirine bağlayan ve sahipsiz köprüler gibi bırakılan buğulu gözlerin; ve yolunu şaşıran anlamsız geçişlerin…

Bi’ tanem;
beni sevme istersen...
Ama yeter ki uzak tutma ellerini ellerimden...

Kaynak: Alıntı