Çevrimdışı

Lakırtı CCC;

Siz hiç bal ağacı gördünüz mü? Ben gördüm. O öptüğünde dudaklarımda yeşerdi.

Lakırtı CCCI;

Kalbimde ölmüşlerimin ruhu için,biraz su's!

Lakırtı CCCII;

Gidenin ardından 'yazık' demek aşka atılmış en büyük kazıktır. Oturunuz.

Lakırtı CCCIII;

Gitsen de, kalsan da ve hatta ölsen de sakin ol. Kimsenin umrunda değilsin.

Lakırtı CCCIV;

Allah b'aşka dert vermesin, hiç çekilmiyor...

Lakırtı CCCV;

Aşkın da, kalbin de, sevginin de, gelmişin de, gitmişin de, gelecek olanın da, hayatın da...

Hatrı var, şimdi ölemem...

Lakırtı CCCVI;

Bakma sen gözlerimin rengini kaybettiğine. Gittin ve her yeşil gibi onlar da fazla sulanmaktan sarardı işte.

Lakırtı CCCVII;

Varla yok arasında kalmışlara aşık denir.

Lakırtı CCCVIII;

Gitmen çok da öldürmedi yüreğimi. Ama elimde değil, özlüyorum ellerini...

Lakırtı CCCIX;

Korkma adam, azrail gelse kapına, kıyıp da alamaz yanına...

Lakırtı CCCX;

Hatasız kul olmaz. Affettim, hadi gel.

Lakırtı CCCXI;

Yalnızlık Tanrı'ya mahsus, onu yaşatmak bana.

Lakırtı CCCXII;

'En büyük pişmanlığın nedir?' diye sorsalar, hiç kuşkusuz 'Onu son kez öpmemekti!' derim. Terk edilmişten size bir tavsiye; Ben ettim, siz etmeyin...

Lakırtı CCCXIII;

Seni sevmem, senin beni sevmene en büyük engeldi.

Lakırtı CCCXVI;

Ben ölümüm, sen de 'gidicisin' zaten. Yani sevgilim, az kaldı, kavuşacağız.

Lakırtı CCCXVII;

Ben bu gece öldüm.
Ruhum astı kendisini dapdar ağaçlarda.
Yarım kaldı umutlarım.
Biliyorum, ilerde çok anılacak adım sahte intiharlarda!
'Biri vardı' diyecekler, 'adı; ölüm, adı batsın!'

Lakırtı CCCXVIII;

Ölürsem kabrime sadece sen gel, eserini gör, gururlan ve tekrar git.

Lakırtı CCCXIX;

İnsanlar doğar, büyür, aşık olur, tekrar doğar, büyür ve en sonunda küçülerek ölür.

Lakırtı CCCXX;

Bir aşkı mükemmel yapan iki şey vardır; biri ihanet, diğeri yalan.

Lakırtı CCCXXI;

Yalnızlığı küçümsemeyin. İnsan en çok yalnızken utanmaz çıplaklığından.

Lakırtı CCCXXII;

Ben konuşmuştum Tanrı'yla, yakmayacaktı bizi gitmeseydin eğer. El ele 'tutuşacaktık' sadece, o kadar...

Lakırtı CCCXXIII;

'Seni seviyorum'la başlayan cümleler, ilerde 'Beni seviyor musun?'a döner.

Lakırtı CCCXXIV;

Bir aşkın en güzel yanı, kavga sırasında 'çek ellerini üstümden!' diye bağırırken o ellerin üstünden hiç gitmeyeceğini bilme hayalidir.

Lakırtı CCCXXV;

Aynı iklimlerin soğuğunda üşüyorsak,
Aynı şehirlerin gizli saklı köşelerine atıyorsak ruhumuzu,
Aynı pazar yerlerinde satılıyorsa yasak meyvemiz,
Aynı harflerle kuruyorsak cümlelerimizi,
Aynı yerden gelip aynı yere gideceksek,
Aynı kefenlerin esiriysek eğer,
Aynı anda ben seni, sen kendini düşünüyorsan,
Bir farkımız yok demektir,
Aynı aşka asıyoruz kemiklerimizi.

Lakırtı CCCXXVI;

Gitmeni birkaç cümleyle anlatacak yürek yok bende, ama bil yeter; gitmenle azılı bir katilden farkın kalmadı içimde, öyle öldürdün işte.

Lakırtı CCCXXVII;

Kıyameti merak ediyorsanız, terk edilen bir kadının sessizliğini dinleyin.

Lakırtı CCCXXVIII;

Yaşamam senin elinde, istersen git tabii, -ne çok isterdim- ölümüm de ellerinden olsun.

Lakırtı CCCXXIX;

Hiçbir kastım yoktu, hiçbir şey kastetmedim seni severken. Kasıtlı sevmedim seni yani, Tanrı fısıldadı kulağıma; 'Nasıl ölmek istersin?' diye, ben de seni seçtim.

Lakırtı CCCXXX;

Gel sor dudaklarıma dudaklarınla özledim mi diye, susarsam namerdim!

Lakırtı CCCXXXI;

Unutmanın ne olduğunu unutturan bir masaldır aşk, sonunda bütün faillerini öldürür.

Lakırtı CCCXXXII;

Bu aşk dedikleri, bütün şehre yayılan sinsi bir virüs gibi anne.
Güzellikleri öldürdü, sevgiyi öldürdü,
Yeşilleri, çiftleşen köpekleri, atan kalpleri,
Yaşayan ne varsa hepsini öldürdü!
Tanrı'yı da sürgün etti dünyadan,
Bu aşk dedikleri, can yakmaktan başka hiçbir işe yaramadı yani!
Yani şimdi sıra bende, bütün dünyaya aşkı göstermeliyim!
Ve yarın çok geç, bu gece ölmeliyim,
Beni affet anne...*

*Cem Adrian.

Lakırtı CCCXXXIII;

İyi ki varsın yalnızlık. Sen de olmasan iyice yalnız kalırdım...

Lakırtı CCCXXXIV;

Bir çocuk doğar bu şehirde,
Bütün bulutlar utanır pamukluğundan...
Bir çocuk ağlar bu şehirde,
Bütün yağmurlar çekilir göğün gözünden...
Bir çocuk aşık olur bu şehirde,
Bütün yeşiller bir bir intihar eder...
Bir çocuk ölür bu şehirde,
Bütün Tanrılar bırakır dinlerini, insanları Allah'a havale eder!

Lakırtı CCCXXXV;

Bazıları böyledir işte, seni onunla aldatır, seninle onu...

Lakırtı CCCXXXVI;

Arkamızdan çok konuşacaklar sevgilim. 'Bir kız vardı' diyecekler, 'vatan gibi.' Bir de 'Bir çocuk vardı' diyecekler, 'vatan haini.'

Lakırtı CCCXXXVII;

Sen beni haketmedin, ben de acı çekmeyi. Bizdeki sevmek eylemi, haksız bir rekabetti yani...

Lakırtı CCCXXXVIII;

Aşk körlüktür. Ve bir insandan iki kere kör olmasını bekleyemezsiniz.

Lakırtı CCCXXXIX;

Bir şehrin -gerek kalınmadıkça- gidilmeyen arka sokakları gibiyim. Görülebilmek için ya tecavüzcülere yataklık ya da faili meçhul cinayetlere tanıklık etmeliyim.

Lakırtı CCCXL;

ben çok güzel saçmalarım.
seni severim mesela,
özlerim deli gibi,
uğruna dalarım ölümlü uykulara,
rüyalarımı seninle beslerim,
günlerim senin, aylarım sesin olur,
yıllara peşkeş çekerim.
ben çok güzel saçmalarım adam,
sen gidersin,
ben ardında aşkla bakar, kalırım...

Lakırtı CCCXLI;

Aklında bulunsun sevgilim; sen beni kandırmadın, ben inanmayı seçtim.

Lakırtı CCCXLII;

Gitmeni yediremedim yüreğime. Kalbim ve ben, aç bilaç geziniyoruz sensizlikte..

Lakırtı CCCXLIII;

'Sevmedim!' demenize gerek yok, zira her suçlunun repliğidir; 'Ben yapmadım!'

Lakırtı CCCXLIV;

Bir insana 'yar' demeyeceksin, yanlış anlayabiliyor ki bu durumda olan kalbe oluyor.

Lakırtı CCCXLV;

Herkes bekler birinin gelip; 'O yok artık, ben varım!' demesini. (Ki çok bekler.)

Lakırtı CCCXLVI;

Sen bütün yalanları silip yeryüzünden, gözlerini gözlerime değdirmeye geldin ya, hoş geldin...

Lakırtı CCCXLVII;

İnsanı kan tutar, deniz tutar, otobüs tutar, kavga sırasında biri tutar, çok gelen hesap tutar, o tutar, bu tutar, şu tutar, bi uyku tutmaz !

Lakırtı CCCXLVIII;

Yalnızlık öldürmez beni elbette, ama tutarsan elimden süründürmeyecek de...

Lakırtı CCCXLIX;

Gitmek, insanın başarabildiği en kolay görevdir. Asıl zor olan kendine gelmektir.

Lakırtı CCCL;

Gözlerim gözlerinde yatıya kalırsa günün birinde, sımsıkı sar bebeklerimizi, üşütme, gözünden bile sakın gerekirse.

Lakırtı CCCLI;

Bazen öyle bir ısıtır ki aşk, kelimeler kıyafetsiz kalır.

Lakırtı CCCLII;

İsmim ismine secde eder, soyadınla birleşirse eğer...

Lakırtı CCCLIII;

Sen beni unuttun ama belki de ben senin için bir umuttum?...

Lakırtı CCCLIV;

Bilirim, biri bir adım atsa kalbine, hadım edeceksin bütün pişmanlıklarını... Sen yine de beklemeye devam et çocuk, gün gelir kalbini baştan yaratır Tanrı...

Lakırtı CCCLV;

seninleyken hiç kendimde olmadım ben,
sana hapsoldum, kefeni yırttım ve senin tenine sarılıp gömdüm kendimi mezarlığa.
ben seni özüm kapalı sevdim adam,
ve buna rağmen, hiçbir zaman küfretmedim yokluğuma.

Lakırtı CCCLVI;

Aşkı terk edip gitmek z'alimlik ister. Geride kalmışsanız, boşuna küfretmeyin, ne yaparsanız yapın, bir z'alimle asla bir olamazsınız.

Lakırtı CCCLVII;

İkimizde açtık bu aşkta. ben sana bakmaya doyamadım, sen de başkalarını tatmaya...

Lakırtı CCCLVIII;

Boğazımda kalacaksan, İstanbul da olurum.

Lakırtı CCCLIX;

Bütün satırları yaktım ben seninle, bütün dizeleri yok ettim ve faili meçhul şiirler doğurdum geleceğimize... Şimdi adam, tutarsan elimden, geçmişi yazacağım kitaplara, 'geçti' diye...

Lakırtı CCCLX;

Yeter kendini benden esirgediğin, esirinim, ne zaman geleceksin?...

Lakırtı CCCLXI;

Uzun lafın en kısa halidir 'bitti.'

Lakırtı CCCLXII;

Ne zaman ki yağmur düştüğü yeri yakar, söz, o zaman unuturum seni.