| |
|
17 Mart 2011, 17:37
| #1 | |
| Çevrimdışı  IF Ticaret Sayısı: (0) | Boş'luk... Yoktu işte, yok! Artık karşılaşamayacakları bir sokak bile kalmamıştı! Gecenin kendini güneşten sıyırmışlığı kadar bilinçsiz ve sahipsizceydi.. Sahi, kimindi geceler o yokken? Sahi'psiz mi kalacaktı o bu şehirden ve kalpten sessizce giderken? Sessizceydi ve eş'sizceydi gidişleri.. En usta şairler bile betimleyemezdi o gidişleri! O'na hastı mikrofonun arkasına konuşmak. Ve dile değmeyen sözleri o bilebilirdi bir tek... Akşamlardan habersiz miydi sevgili, bayramlar gibi.. Mütemadi haykırışlarıma, Malayani gülüşlerin eşlik etti şimdi. Ne anlamsızdı, dallara konup melodisel ötüşen kuşlar gibi! Ya da bu yalnızca gözlerimin kifayetsizliğinin sebebi miydi? Ve ne zalimceydi gidişleri.. Sözsüz.. Ve ihtiras yokken sevgilide adına şiirler yazan aşık öksüz! Geride kalansa boynu bükük ve s/özlüksüz... İhanet bir eldivendi onun ellerinde, Ve ayrılık bir nefesti aşk'ın ensesinde. "Kapat gözlerini!" diye bir iletimsel dille; Susuyordum bende o demde! Mahsus yapıyordun bu kelime oyunlarını her seferinde.. Ağzım kulaklarıma giderken, bir korku eşlik ediyordu gülemeyen suretime.. Ve ben yine 'kendinden geçmişlikler' üzerine yazıyordum emektar kalemimle. Eskimiş bir deftere, Son kez ismini zikrederek başlıyordum miskten berrak küfürden uzak sözlerime. Son kez ismini kirletecektim zihnimin derin h/içliklerinde! Son kez ismini kendimle büyütecektim içten içe.. Gitmeden son sözüm olsun terk'lerin üzerine: Sen gittin ya baktın mı hiç aynadaki gizli ben'e? Öz'ünün giz'ine... Sev'de'ne? Söylesene... | |
| |  |
| IRCForumlari.NET Reklamlar |
   |
 |
| Etiketler |
| boşluk |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |
Normal
