[Rüzgar]

Seninle aynı şehirde olamamak bir yana dursun,
Aynı gök yüzüne bakamamak aslında acı dedikleri şey.
Bulutların telaşlı yolculuklarını izleyememek aslında, çaresizlik.
Bu satırları yazarken bile göz bebeklerimin kızardığını anlıyorum.
Kalem kağıda değdiği zaman ne kadar da can çekişiyormuş oysa..
Sessiz harfler kurdum senin için, sesi kısıldı cümlelerimin.
Her satırda iliklerime kadar işledim seni, kımıldama! kaçamazsın.
Eskittiğim kaçıncı kağıt parçası, ellerimin mürekkep ile kaçıncı seansı bilemedim ama.
Ama ben seni yazmayı da çok sevdim..
Dilim 'son'ları taşıyamıyor, lal kesiliyor.
Ve sen bakışlarımdan anla..
Sarıl bana, hiç gitmemişsin gibi bebek saflığında, yine benimmişsin gibi, sarıl.
Öyle çok dağıttın ki, öyle bir yapboz inşa ettin ki ellerinle,
Hangi yaramı daha çabuk saracaksın diye sabırsızlıkla bekliyorum.
Gerçi kendimden bilirim.
Ellerimi tutsan, sıratın karşı tarafına götürmüş kadar olacaksın.
Kendimden eminim!
Gitmelerini, her adım atışındaki ezmelerini, tüketmelerini unuturum!
Sen'li hafızam var benim! yokluğunu aramam..
Yine kanarım sana, kanıma karıştığın an yine yanarım sana, bilirim!
Telaşlandım, önce alevlendim sonra duruldum, üşüdüm.
Sen nefesinden atkı yapta dola boynuma!
Ve sadece gül..
Çok şey istemem, yamacında dursam yeter.
Yerim, kalbinin en kuytu köşesi olsa da yeter.
Kimsem yok benim, kimsesizim, herşeyim olsan yeter!
Bir gün zor durumda kalsam, rehberin en başında sen olsan yeter.
Ölüyorum ulan! dediğim an geleceğini bilmem yeter.
Kırılacak gibi dursan da, son dalım olsan yeter.
Çünkü ben her gün başka bir işim yokmuş gibi,
Görmeme gerek yok, adının telafuzunda dahi,
Yine, yeni, yeniden seviyorum seni.

11.11.2014

Yazar: Rüzgar
Düzenleme/ilham: CeMo/Nevin