Ey gönlüm sessizliğin satırlara düşüne dek sürüyor
Biliyorum yine hissetmeyecek görmeyecek de
Vazgeçmeyeceğimi bil vazgeçmedim geçmem
Ankara’nın ayazı benim soğukluğum daimi

Hayallerimi süslediğin her düşüm de kanattın
Sağıma baktım solum yanıyor bilmiyorsun
Görsen hallerimi dönmek için can atardın

Gökyüzüne fazla gelirdim seni anlatmak isterken
Yeryüzü de kaldıramadı bizi ağır geldik
Okyanustan çıkan balık gibiyim çırpınırken
Haykırışlarıma kulak asmadığinda can çekişir duygularım

Bu gün sendin dünler de kaldın bitti
Hayat şimdi sana güzel sensiz cehennem
Ateş olup düştüğün yer de kalan közlerin var
Bir kıvılcım göstersen tutuşmayı beklerken

// Ünal Ok * K.K.D //
14:50 16 09 2014