Çevrimdışı

11 yıl aradan sonra sürpriz bir albüm ile hayranlarınızı mutlu ettiniz. Biraz süreci anlatır mısınız?
Cahit Berkay: Nur içinde yatsın rahmetli Engin, ilk konserimizin biletini saklamış. 6 Aralık 1967, Opera Sineması... 53. yaşımızı bu albümle kutluyoruz. Doğrudan plağa kayıt (Direct to disk) teknolojisine bizim tevellüt de yetmiyor. Çok fazla canlı albüm kaydettim ama doğrudan master plağa kayıt ilk kez yaptım. Şarkı aralarındaki sessizlikler dahil plağın bir yüzünü tek seferde kaydettik. Çok keyifli ama bir o kadar da stresli bir durumdu. Mesela plağın bir yüzünde 4 şarkı mı var. İlk üç şarkıyı muhteşem çalsak bile, dördüncü şarkıda bir hata olduğunda hepsini baştan çalmak gerekiyordu.
Taner Öngür: Aslına bakarsanız bugünün dijital teknolojisi de artık devrini tamamlamış gibi görünüyor. Çünkü müzisyenlerin performanslarından çok, işleri dijital ekipmanların yapması sentetik bir müzik yarattı. Eski yıllardaki elle ve ruhla yapılan müziğin samimiyeti yeniden aranır hale geldi. Plak tüm dünyada yeniden gündeme gelmiş durumda. Eğer plak kaydetmek istiyorsanız, en eski ve en doğru teknik, doğrudan plağa kayıt tekniği.

Emrah Karaca: Her yerde “Moğollar 11 yıl aradan sonra albüm çıkardı” diye haberler görüyorum. İlk bakışta insanların aklına sanki hiç ortalarda yokmuşuz da 11 yıl sonra bir araya gelmişiz gibi geliyor. Oysa biz çok dolu dolu bir 11 yıl geçirdik. Albüm yapma fikri hep aklımızın köşesinde vardı ama inanın ona sıra gelmedi. Bu 11 yıl içinde bine yakın konser verdik.
Serhat Ersöz: Bu albüm Murat Ertel ve Gülbaba Records iş birliğiyle Londra merkezli Night Dreamer plak şirketinin teklifi ile gerçekleşti. Direkt plağa kaydedilen, grubun müzikal yelpazesini yansıtan 16 şarkı barındıran duble bir plak teklifi ile geldi. Murat'ın tavsiyelerini de dikkate alarak önce parça seçimi yaptık. Daha sonra plak yüzlerindeki sürelerin dengeli olabilmesi ve şarkı aralarında enstrüman değişiminin yaratabileceği sorunları asgariye indirmek için parçaları sıraladık. Cihangir Müzik Evi'nde yaptığımız provaları kayıtta çalacağımız gibi yaparak tamamladık ve sonrasında Hollanda Haarlem'deki Artone Stüdyoları’na gittik. İlk gün kurulum, daha sonraki günler her gün bir yüze konsantre olarak kayıtları yaptık. Her yüzü ait olduğu günlerde üç kere çaldık ve genellikle sonuncu kayıtları beğenerek kullandık. Toplam beş gün sürdü yani.
Moğollar’ın, yarım asırdan fazla bir süredir aynı uyumla ve heyecanla müzik yapıyor olmasının sırrı nedir?
TÖ: Ben de tam bilemiyorum. Uyum, grup içi demokrasi, rekabet yerine dayanışma ve kendi mirasına sahip çıkma diye özetleyebilirim…
SE: Yaptığın “işi” sevmek, daha ziyade iş olarak görmemek.
EK: Başta müzik sevgisi tabii ama bence önce saygı. Bu ekip birbirine saygı duyan ve beraber yol almaktan keyif alan insanlardan oluşuyor. Zaman içinden değişimler ve maalesef acı kayıplar olsa da asıl olan hep Moğollar oldu ve bunun devam etmesi gerçekten çok güzel.
CB: Serhat 1993’ten beri bizimle, Emrah 12 seneyi doldurdu. Kemal’de 10. senesine doğru yol alıyor. Moğollar, sanki çok fazla eleman değiştiren bir grupmuş gibi bir algı var. Aslında bu doğru değil. 1972 başında o zamanki klavyecimiz gruptan ayrılmıştı. Ondan sonra hiç gruptan ayrılan elemanımız olmadı.

Bolca konser veren bir topluluk olarak pandemi süreci sizi nasıl etkiledi?
EK: Herkes gibi öncelikli hedefimiz hayatta kalmak ama biz müzik camiası için biraz daha zor geçiyor. Her olayda olduğu gibi ilk müzik ve sahne sanatları darbe aldı ve en son düzelmesi düşünülen ve hatta düşünülmeyen kesim de bizleriz sanırım. Bu hep böyle oldu ve değişeceğine dair umudum da artık kalmadı.
CB: Grup arkadaşlarımla beraber müzik yapmayı ve birlikte çalarken aldığımız keyfi dinleyicilerle paylaşmayı çok özledim. Büyük bir boşluğun içine düşmüş gibi hissediyorum. Hep röportajlarda söyler oldu, pandemi süreci bittikten sonra bizi anca dünya turnesi paklar