Çevrimdışı

Anne olmak, mutlu olmak ve mutluluğu bulaştırmak demek değil midir sizce de? İçinde büyüttüğü minik kalbi dünyaya getirdikten sonra, kalbi bembeyaz pamuklara sarılan anne, artık bebeğiyle tertemiz ve saf bir dünyaya merhaba der. Düşünsenize, küçücük bir can sizinle atıyor ve artık ona siz şekil vereceksiniz. Sizin ellerinizden, sizin ruhunuzdan, sizin kalbinizden beslenecek ve siz ne verirseniz onunla yeşerecek, muazzam değil mi?

Biz anneler çocuk olduktan sonraki ilk dönemde kendimizi fena salarız. Emzirme, gece uykusuzluğu, kusmuk kokan tişörtler derken duş alacak ya da bir kahve içecek kadar bile vakit ayıramayız kendimize. Aksi, bebeğe haksızlık gelir. Çoğu anne kırkına kadar burnunu dışarıya çıkarmaz bile. Aynalara küseriz, çünkü aynadaki o manzara depresyon sebebidir
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


Zamanla bu süreç anneyi yıpratır ve yavaş yavaş sinir sistemini alt üst eder. Annenin girdiği bu ruh hali bebeğe de zamanla yansır ve o dünyadan bihaber minik kalp huzursuz olmaya başlar. Ağlama krizleri, peşinden uykusuz gecelerle başlar kısır döngü. Hâlbuki doğumdan sonra bebek neden kırkı dolmadan dışarı çıkamasın veya anne neden bir kahve içecek ya da kuaföre gidecek vakti bulamasın? İstedikten sonra hepsi sadece bir yaparıma bakıyor inanın. Siz hayatınıza onunla nasıl şekil verirseniz öyle de devam ediyor. Artık hep sizinle olacak ve onunda varolduğu bu hayatı en kolay, en iyi ve en mutlu şekilde sürdürmek ve formüller yaratmak sizin elinizde.

Ne ile mutlu olacaksanız, ne ile motive olacaksanız yapmaktan geri durmayın. Bebekli kadın olmak engel olmasın size. Ancak bütün bunlarla baş edebilen kadın, güçlü ve mutlu bir anne olur ve mutlu anne olmak demek mutlu bebek yetiştirmek demektir. Huzur ve sevgiyle doyan bebekler daha güvenle bakar gözlerinizin içine. Onu ne ile doyurursanız ona tok olacak bu minik kalp. O zaman daha huzurla, sevgi dolu büyüyecek ve annesinden aldığı mutluluk tebessümleri saracak dört bir yanını. Bebeklikten çocukluğa geçtiğinde, okula gittiğinde, arkadaş edindiğinde, yani topluma karıştıkça ayağı yere sağlam basan, güleryüzlü, uyumlu bir karaktere sahip olacak, çünkü temelinde annesinden beslendiği mutlu bir bebeklik yatıyor. Düşünsenize bu çocuk büyüdükçe içindeki sevgi ve mutluluk da büyüyecek, zamanla çoğalacak ve başka formlarla hayata tutunacak; aşk, sevgi, huzur, şefkat, dostluk, arkadaşlık, paylaşmak ve niceleri. Hepsinin temelinde mutluluk yatmıyor mu sizce de?

Mutluluk bulaşıcıdır, bulaştırın ...


alıntı