Çevrimdışı

Çocukluk dönemi yaşantımız bizim gelecekteki kişiler arası ilişkilerimizi, kendimize olan öz güvenimizi, kişilik yapılanmamızı kısacası yaşam karşısında nasıl bir pozisyonda olacağımızı belirleyen en önemli, en temel yaşam biçimidir.
Bir çocuğun gelecekteki yaşamını sırasıyla en çok 0-1 yaş ondan sonra 0-3 yaş, 0-6 yaş ve 0-12 yaş arasındaki yaşam dilimi belirler.
0-1 Yaş arası bebeklik yaşantısı çok önemlidir. Kişinin temel güveni bu dönemde atılır.
İnsan canlısı doğumundan ölümüne kadar duygusal ,sosyal ve ruhsal olarak büyümeye devam etmekle birlikte en hızlı büyüme temel çocukluk döneminde gerçekleşir. Çocuğun gelişim basamaklarındaki bir sorun ondan sonraki basamakları etkilemekle birlikte aynı zamanda çocuğun doğası daima gelişmeye ve iyiye yönelik olarak programlanmıştır. Bunun anlamı çocuğun gelişim basamaklarında sorun ne olursa olsun çocuğun doğasına uygun bir yaklaşımla yaklaşılır ve gerekli önlemler alınırsa çocuk daima bu eksikliğini kapatarak bir ileriki gelişim basamağına ilerleme potansiyelini içinde barındırır.
Çocukluk çağında çocuk ve ebeveyn arasındaki etkileşimler bir kişinin yaşam döngüsünün merkezini oluşturur. Çocuk ebeveyn arasında oluşan ilk bağlanma temel ve en önemli bağlanma olup kişinin ileriki yaşamını belirleyen temel örüntüdür. Bu bağlanmalar sadece kişinin bebeklik, ilk çocukluk ya da okul döneminde değil ergenlik döneminde de devam eder. Ancak merkez daima bebeklik dönemindeki bağlanmanın niteliğidir.
Bu yakın bağlanmalarla kişi manevi güç , duyarlılık, yaşamdan zevk alma ve aynı şekilde başkalarına da güç verme, yaşamdan zevk almalarını sağlama yetilerini geliştirir.
İnsan gelişiminin ilk çocukluk dönemi gerçekten harikuladedir. Bebeklik dönemi ilk yıllar annenin koruyucu kanatlar altında güzel bir yaşama hazırlamalıdır. Çocuğun yeteneklerinin gelişimi en başta annelere ve babalara bağlıdır. Çocuğun ilk yıllardaki gelişimi bakmasını bilen göz için gerçekten mucizevidir. Bu mucizevi gelişim bunu dikkate alan anne ve babaların bebeğe yaklaşımı tarafından belirlenir. Bu evrede sağlıklı bağlanma olmazsa bir çok problemin doğmasına neden olabileceği gibi çocuğun içinde olan bir çok güç gerçek potansiyellerine ulaşamadan kalır.
İnsan yavrusundaki bir çok potansiyelin yeşerip gelişebilmesi için saklı olan bilgileri açığa çıkaracak koruyucu bir psikososyal ortama ihtiyaç olduğu yapılan bir çok araştırma ile ispatlanmıştır. Çocuğun ilk benlik gelişimi ve benlik hissi ebeveynlerinin ona tuttuğu ayna sayesinde yeşerip yetişir.
Yetişkinlerin çocukların dünyasını ve sıkıntılarını anlayıp yardımcı olabilmeleri için çocukluk çağının temel özelliklerini bilmesi gerekir. Çocuklar belli yaşa kadar isteklerini engelleyemezler. Engellemeye dayanma kapasiteleri yoktur. İstedikleri ve düşündüklerini saklamazlar. Belli bir yaşa kadar diğer nesneleri canlı olarak algılarlar. Yine kendi düşündükleri şeyleri fantezi ve hayalleri gerçek olarak konumlandırırlar. Acıları ve sevinçlerini direkt olarak belli ederler. Dünyanın merkezinde kendini görürler. Bu nedenle etrafında olup biten şeylerden kendini suçlama eğilimindedirler. Bebekler hilesiz ve rol yapman davranırlar. Yani ihtiyaçlarının neyin ortaya çıkardığını gizlemeye ihtiyaçları yoktur. Ancak dil ve sembollerin öğrenilmesi aşamasından sonra bilişsel gelişimleri bir şeyler saklamaya ve gizlemeye izin verir. Bilişsel gelişimleri iç dünyalarındaki duygusal sosyal sıkıntıları yetişkinler gibi dillendirmeye yetecek kadar gelişmediği için sıkıntılarını tırnak yeme, alt ıslatma konuşma bozukluğu gibi davranışlarla dışarı vururlar.
Okul öncesi dönemde en sık karşılaşılan çocukluk çağı problemleri , çocukluk çağı problemleri, gelişimsel problemler, uyku ve yeme problemleri , çıkarma problemleri (alt ıstlatma ve kaka kaçırma) tamamen ebeveynlerin kusurlarından kaynaklanan çocuk ihmali ve çocuk istismarıdır.

__________________