Okuldan döndüğümde annemin bağırışları ile karşılaştım. Büyüdüm derim hep, insan büyüyünce daha güçlü olur ya hani. Ama insan böyle bir şeye tahammül edemiyor. Anneciğim bağırmasan?
Bilir misin günlük aslında annemin sesi çok güzeldir. Bize bazen türkü bazen şarkı bazen da ilahi söyler. Ben annemin sesini çok beğenirim. Bağırdığı zaman sesi inanılmaz kötü oluyor, dayanamıyorum duymaya, belki çok sevdiğimdendir.

Eve geldiğimde zaten sinirliydi yoğun bir emek harcadım sayılmaz annemin bana bağırması için. Aslında itiraf edeyim ki hatalarım dışında ben hep çok dikkatli ve özenli davranırım. İnsan hatalarından dolayı sorumlu tutulmaz ki! Hava yağmurluydu, şemsiyeyi uygun bir yere koymamışım. Bugünkü suçum... Sanki annem sürekli bana bağıracak sebepler buluyor. Şemsiyenin ıslak olduğunu unutmuşum, düşünemedim işte. Annem bağırdı. Bağırırken annem çok çirkin oluyor, biliyor musun aslında ço..ok güzeldir. Hal böyle olunca ben ister istemez şöyle düşünüyorum; annem beni sevmiyor. Ve bazen annemin bende kötü etkilerinin meyvelerini görüyorum: Arkadaşlarıma bağırıyorum! Aman Allah'ım... Onlar benim kardeşim değil mi, aynı sınıfı paylaştığım dostlarım?

Geçenlerde Aslı Teyze beni, annemi, birkaç arkadaşımla onların annelerini davet etti evlerine. Annem o gün dedemlere gitmeliymiş çok üzüldüm gelmedi diye. Ama esas üzüldüğüm nokta o değil. Annem kendi gelemeyecekti ama bana izin verdi bende güzelce hazırlanıp gittim. Eve giden ilk misafir bendim. Aslı Teyze'yi görsen o kadar komikti ki. Çok hareketliydi hazırlıkları yetiştirmek için. Ahmet'e de hep sevgi sözcükleriyle hitap ediyordu. Dikkat ettim diğer arrkadaşlarımın anneleri de öyleydi, içim burkuldu ama tadını çıkarmaya çalıştım. Becerebildim sayılmaz. Annem şu yakın zamanda bana hiç samimi hitaplarda bulunmadı. Dönüşte Ahmet ayakkabıları kapının önüne çıkarırken bir teki eşiğe düştü. Aslı Teyze ayakkabıyı düştüğü eşikten kaldırıp yerine başka bir ayakkabı koydu siz gidince silerim önemsiz dedi ve ayaküstü, teyzelerle sohbete ve bizle şakalaşmaya devam etti. Acaba biz varız diye böyle davranmış olabilir mi? Yani Ahmet'e sırf bu yüzden kızmamış olabilir mi? Zannetmiyorum günlük. Çünkü ayakkabı düştüğü an Aslı Teyze'nin yüzüne baktım ve konuşana kadar çaktırmadan bakmaya devam ettim. Önemsemedi, kızmadı. Bize alt komşumuz geldiğinde bende yanlışlıkla ayakkabıyı eşiğe düşürmüştüm annem bana herkesin içinde bağırmıştı. Çok utanmış ve üzülmüştüm.

Demek istediğim şu günlük belki annem farkında değil ama bana her hareketimde bağırıyor, kızıyor. Düşündüm, böyle olunca annemle içimden geldiği gibi konuşamıyorum. Beni sevmediğini düşünüyorum, bana vakit ayırmıyor çünkü, hatalarımı sürekli ama sürekli konuşuyor, bağırıyor, kızıyor, sevgi sözcükleri kullanmıyor. Arkadaşlarımla ve derslerimle olan ilişkilerimde sorunlar yaşamaya başladım, kafamı derslere veremiyorum, kafam çok dalgın oluyor. Neyse konuşmayalım bunları artık, biraz rahatladım sana yazınca, dün dua ederken de çok rahatlamıştım. Neyse hadi yeter bugünlük bu kadar. Hoşçakal.

Büşra Şükran