Çevrimdışı

insanların karşı cinse ilgisi, fıtratlarından gelen bir duygudur. Bu duygu akılla kontrol altına alınıp sevgiyle beslendiğinde faydalı olur. in­san en kıymetli hazinesi olan aklını kullanmayıp yalnız duygularıyla ha­reket ettiğinde, “egolar” devreye girer. Egolarının esiri olan insanların ise, ne ihtirasları biter ne de arzuları.
insanın egosu, yani nefsi devamlı arzular. Hak-hukuk demeden, he-lâl-haram ayırmadan her şeyi ister, istediği olmadığı zaman da, her çe­şit gayri meşru yolu kendine mubah görür. Nefsinin esiri olan insanla­rın gözleri doymaz. Bu konuda atalarımızın söylediği; “insanın gözünü kara toprak doyurur.” sözü ne kadar yerindedir.
Duygular insanları çoğu zaman yanıltırlar. Bu yüzden “eş seçiminde” duygularımızla değil, aklımızla hareket etmeliyiz. Bu bağlamda uzman­lar “duygusal evlilik” yerine “mantıksal evlilik” yapmanın çok daha sağ­lıklı olacağını söylüyorlar.
Bu demek değildir ki duygularımızı bir tarafa bırakalım. Ancak duy­gularımızı devreye sokarken, yapacağımız diğer işler için de aklımızı kullanmalıyız. Sağlıklı karar vermek için, her ikisini bütünleştirip akıl ile duygularımız arasında “denge” sağlamalıyız.
Ülkemizde bir çok kavram birbirine karıştığı gibi, duygular da karış­mış durumdadır. Evlenmeye niyetlenen kadın ve erkekler birbirlerine karşı olan duygularını belirlemede çoğu zaman yanılmaktadır. Duygula­rını nereye oturtacaklarını bilememektedir. Neyin “aşk”, neyin “sevgi kelimesiyle ifade etmektedirler.
Her şeyin istismar edildiği bir dünyada “aşk duygusu” da istis­mar edilmekte ve cinselliğe alet edilmektedir.
Gazetelerde, televizyonlarda, filmlerde, romanlarda, türkülerde ve sanatın her alanında aşk duygusu çeşitli biçimlerde sunulmaktadır. Bunların etkisinde kalan gençler, romantik hayallere kapılarak birbirlerine çeşitli iltifatlarda bulunuyorlar. Kendilerini beğendirebilme uğruna birbirlerini “ilâh” yerine koyanlarda az değil!
Günümüzde çok yaygın olan bu çarpık aşk anlayışının en yaygın söz­lerinden biri olan “Sana tapıyorum.” bu örneklerden yalnız bir tanesi.