Aralıklarla gelip gidiyor hüzün denilen istila
Uğrak yeridir artık kalbim onun için bilinmez bir boşlukta sallanıp durur.
Kimine göre çok yorgundur aşk ve uzaktır yolum, gelmeye dermanı yok
Kimine göre küsmüş bir daha benimle işi yok.
Aldırmamazlık değildir benimki veya vefasızlık bitkinliğin esiridir yüreğim
Bıkmıştır artık olandan bitenden..
Kefilimdir yaşayamayacaklarım hayata
Ve susup konuşmayacaklarım..
Senden uzakta sanki kutuptayım ya da sana yakın bir çölde
Sabrım düşlerimden küçük..
Düşlerimse olup bitenden habersiz bir kaç parça umutla ayakta durmakta
Hanilerle başlayan cümlelerimin keşkeler ile bitişi tarifim..
Bu romanın sonuç paragrafı gözlerimin içindeki gülüşün
Gülüşün !
Aklımda kazılı son düşüm
Göz kapaklarımın ardında ki son yansıma..
speLL