Çünkü artık ona aittir.. Elde etmek için savaştığı türlü sıkıntılarla cebelleştiği insan hayatının tahditleri içerisindedir. ''Acaba gider mi'' korkusu ''artık benim'' fikri ile donanmıştır beyinlerinde.. Ve benim hissi güdülen herşeye alışıldığı gibi ona da alışılmıştır. Alışkanlıklar ise var oldukları vakit değerli değildir. Hayatta alışkanlıklarımızdan vazgeçtiğimiz vakit anlarız ki gerçekten hayatın en önemli unsuru olduklarını. Bir erkek kadınının hayatının sınırları içerisinde kesinlik kazandığına inandığı vakit ve ona alışmaya başladığı vakit seni seviyorum deme yetisini kaybeder.. Ama bilinmezki en mükemmel hislerden biri hissettiklerini bir saniye dahi ertelemeyince insana haz verir. Çünkü yaşam yanımızdakileri bize ödünç olarak sundu , Bir sonraki gün yanımızda olmadıkları vakit keşke dememek adına hislerimizin önündeki saçma ketleri kibirlerimiz yüzünden ertelemeyelim...