Çevrimdışı

TükenişLerimi izLiyorum ..
Bitiyorum ben .. bitiyor.. bit ..

Bir kaç gündür kaLbimde bir ağrı.AğLamak istiyorum ama o da oLmuyor..

İçime kapandım,kimseyi görmek istemiyorum.. BiriLeri bana birşey söyLeyecek oLsa,hemen tersLiyor veya bağırıyorum.. Durduk yere ağLamaLarım,sızLanmaLarım başLadı.. Nefret ediyorum kendimden,özLemLerimden.. Şu güneşin doğuşundan..!

DersLer,sıkıntıLar,içe kapanış.. Ben yavaş yavaş mı öLüyorum? Can çekişLerimi duymak kuLakLarımı sağır etti! DaLıp daLıp duruyorum,biri birşey söyLediğinde,ancak o bana bağırıp "orda mısın ! duymuyor musun" tarzında şeyLer söyLeyince konuştuğumuzun farkına varıyorum.. Ben böyLe değiLdim,hep vardı bir durgunLuk ama bu sefer fazLa oLdu ki beni de aştı.. İnsanLardan kaçıyor,hayaL aLemLerinde geziniyorum..


Artık sadece huzur diLiyorum kendim için.. Kimseye fazLa değer hatta değer dahi vermiyorum.. SessizLiğim bütün sesLeri yuttu,sağır oLdum. DuyguLarıma bir ok sapLanmış,kaLbim kanıyor.. O kanadıkça içinden anıLarım,dostlarım bana güLümsüyOr.. Şimdi hiçbiri yok.Var oLan; 4 duvar ve soruLar içinde,sıkıntıLı,yapayaLnızLaşmış bir yaşayan ceset BEN !