|
yeLda Nickli Üyeden Alıntı
 |
Bu durumun aynısını ben 18 yaşında yaşadım. Belki olgun davranamadım hatta annemle iletişimimi sıfırladım. Kesinlikle tavrım netti böyle bir durum olmamalıydı kabulu zordu . Ama sanırım çok büyük konuşmuşum. Doğduğu tarih itibarıyle salt düşüncemden arındım. Hayatımın en zorlu dönemlerini boşu boşuna yaşamışım dedim . Bundan güzel bir mutluluk olması mümkün değildi. Kardeşim şuan 4 yaşında onu çok seviyorum .Ona sorduğumda beni nekadar seviyorsun bana dediği '' Seni uzayın boşluğuna kadar seviyorum ''  Sanırım Bundan daha büyük ve daha keyif verici bir sevgi şekli olamaz ... |
Ya Bu durumda aslinda aileler bazen cok cahil davraniyor Yolda olan bebege kendilerini cok fazla endeksliyolar Diger cocuklari unutunca boyle bi kiskanclik doguyo
heleki simartilmis bi cocuksaniz ve kardes doguyosa cok koyuyo