[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]
Yıllar, yumruk olup durdu bogazımda…
Tıkanıyor nefesim…
Bogulacak gibi oluyorum…
(Kim bilir…?)
Belki de boş yere,
Mâlumun meçhûlde kalması için, kendimi yoruyorum…
Her şeyin bir ömrü vardır…
Sırların da…
Benimle ölsün isterdim ama…
Ölümsüz olduğunu duyuyorum…
Her gün ölüp ölüp dirilen bir hissin ‘ölümsüzlüğü’
nasılsa?
Duyumsuyor,
Bilmiyorum!
Şimdi,
Sana dönüp yönümü haykırsam!
Tüm endişeleri bir yana koyup,
Çıglıga dönüşse de sesim,
Desem ki…
Seni seviyorum!
Gülümsersin belki…
Belki de kaşlarını çatarsın…
Ne yaparsan yap umursamasam!
Korkmadan, çekinmeden, hoyratça tekrarlasam:
Desem ki…
Seni seviyorum!
Yılmışım susmalardan!
Fakat feryatlar da yalan geliyor!
En içli tövbeleri ederken kâfir kesiliyorum!
En acı yakarışlar sırasında buz!
Yine de…
Her nefeste bir son,
Her lâhzada bir sonsuzluk,
Her dünde bir şu anlık hissediyorum!
(Ne olur sanki……?)
Kıytırık bir hüzünle,
Hiç utanmadan bakıp da yüzüne!
Desem ki…
Seni seviyorum!
Ne ayıp!
Üstelik ne gerçek!
Ne kadar da hiç üstelik!
Bogazıma dügümleniyor sesim…
Kesilmesin diye nefesim…
İşte bunun için!
Yani yine benim için!
Yani kıyamadıgım için tatlı canıma!
Yani nefessizlikten ölmeyeyim diye!
Sana duyurmak için degil!
“Canım kurtulsun” için!
Nasıl bir sevmekse bu? ? ?
İşte,
Hâlâ “Var” olan “Ben” için!
Yüzyılın yalancılarından bir yalancı olarak!
Yüzüm bile kızarmadan!
Gönlümde sanal bir yangın…
(Ne garip…….?)
Ateşsiz!
Külsüz!
Desem ki…
Seni seviyorum!
Her şey bir yana dagılsa diyorum Sevgilim!
Her söz bir yana kaçsa!
Bu şiir de unutulsa!
Sadece insanlar degil,
Bütün kuşlar…
Pınarlar…
Ve rüzgarlar…
Herkes sussa keşke…
Her şey sussa…
Ben de sussam da…
Dolaysız, zamansız, apansız!
(Nerededir o dem……?)
Sadece Sen!
DeseN ki…
Seni seviyorum!

Bugün ağlamak istiyorum Günlük..