Çevrimdışı

Aristoteles'in mantığı kendi içinde kapalı bir sistemdir. bu bakımdan, kendisinden önceki yunan felsefesi ölçüsünde yepyeni bir şeydir. burada, soyut düşüncenin çok yüksek bir aşamasıyla karşı karşıyayız. bu soyut kavramlar kurma yeteneğini, aristoteles bilginin her alanında göstermiştir. kurduğu kavramların sağlam, açık ve tutarlı olmaları yüzünden aristoteles, iki bin yıl boyunca felsefenin ustası sayılmıştır. kendisi aynı zamanda bilim dilinin de yaratıcısıdır; bugünkü bilimsel kavramlarımızın, terimlerimizin birçoğu onun formüllerinden çıkmıştır.
mantık, düşünmeyi incelerken, bu arada varolanı da incelemiş olur, çünkü düşünme varlığı da yansıtır. ama varlığın asıl yapısını ve iç bağlantısını, ancak, varolanların özüne ve nedenlerine yönelmiş olan metafizikle kavrarız.
aristoteles, metafiziğinde yunan felsefesinin bir ara sorunu,"görünüşlerin- fenomenlerin- değişken çokluğu arkasında birliği olan, kalan bir varlık olmalıdır" problemini, sözü geçen soyutlayıcı düşüncesiyle ele almış ve onu gelişme kavramıyla çözmüştür.kendisine en yakın dönemde demokritos ile platon "gerçek varlık" kavramını belirlemeye çalışmışlardı: demokritos'a göre "gerçek varlık" atomlar ve bunların hareketleridir; platon'a göre ise, fenomenlerin "nedeni" olarak idealardır. ama platon idealar ile fenomenleri birbirinden kesin sınırlarla ayırmıştı. aristoteles için ise "gerçek varlık" fenomenlerin içinde gelişen özdür. bu anlayışı ile aristoteles, artık fenomenlerden ayrı, ikinci üstün bir dünya kabul etmez;nesnelerin kavram halinde bilinen varlığı, fenomenlerin dışında ayrı bir varlık değildir,fenomenlerin içinde kendini gerçekleştiren öz'dür;öz, " hep olmuş olan varlıktır "; öz, kendini biçimlendirmenin biricik dayanağıdır,ancak bu biçimlendirmelerinde "gerçek" bir şeydir,bütün fenomenler de öz'ün gerçekleşmeleridir.işte aristoteles, herakleitos ile elea metafiziği arasındaki karşıtlığı, bu gelişme kavramıyla aşmıştır.

Alıntı.