Çevrimdışı

Daha baharımdayken tanıdım[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...][Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]usta maharetiyle yüreğime işledim seni
Hergün yeni bir masal anlattım yüregime avuntum oldun yoklugunda,toydum daha sevginin ne oldugunu aslında daha bilmiyordum ancak sen şu gönlüme gireseye kadar sen geldin gönlüme ben sevmenin beklemenin nedemek oldugunu anladım...Usta oldum bi anda çıraktık daha ögrenecek çok şeyim vardı halbuki..Seni tanıdım ve acının,hüznün,mutluluk,sevincin ne oldugunu anladım şu hayattın içindeki maskeli insanları gördüm maviliginle sen baharımda tanıdıgım ama ustaca yüregime işledigim sendin sen...
Seninle konuştugum her kelime,heran her dakika yeni bi umut yeni bir mavilik filizlendiriyordu seninle zamanın nasıl aktıgını anlamıyodum heran seni düşünüyodum heran seni yaşıyodum şu zalim hayatta seni yaşamak seni tanımak umutlarım umut eklemek öyle güzeldi ki..ben seni yüregimi işlemiştim kim silebilirdi ki ...!!!


Bigün bi sessizlik oldu,uzun koca bi sessizlik mavilikler yavaş yavaş kaybolmaya başladı gökyüzüne her baktıgımda aglamaya başladım kendimi tutamıyordum yoklugun yüregime bir hançer misali saplanıyodu hergün gözlerim seni arıyodu ,küçük haber bekledim günlerce bi haber iyim kafama dinliyorum yalnız kalmaya ihtiyacım var bu hayattan yoruldum demeni bekledim hep hiç bi cevap yoktum artık hiçbirşeyin tadı tuzuda yoktu sen yoktun ben senden güç alıyodum seninle her konuştugumda yüzümdeki gülümseme katkat artıyodu ama sen yoktun

gülüyodum ama gözlerim parlamıyodu sadece gülmek için gülüyodum içim ah içim yaralıydım yapayalnızdım kendimi bi boşlukta hissediyorum yoksun yok...Yaşıyomusun? ne yapıyosun bunları merak ediyorum iyi oldugunu bilmek hakkım degil mi?bilmiyorum bi anda gelen bı sessizlik koca bu boşluk çok zor çok zor....



Herşeyden kaçar gibi ayrıldık veda ettik sessizce suskunca gecenin karanlıgına o sessizliginde gömüldük apansız sustuk aslında konuşacak çok şeyimiz vardı ama susmayı tercih ettik ikimizde sessizliğin bozulacağı anı bekliyorduk..bir iki defa sessizliği bozacak oldum ama öyle güzel susuyordu ki bozmaya kıyamadım..öylesine güzel susup öylesine güzel bakıyordu ki
sol yanımda bir yerlerin göçtüğünü hissettim..

Bu nasıl bir duyguydu ki sessizligi bozmak istemedim ama yapamadım,neden mi çünkü gökyüzüne baktıgımda yıldızlar gözkırptı sanki bu suskunlugu bu sessizligi bozma dercesine kıyamadım bozmadım sessizligi...Artık mavi gökyüzüne bakmıyorum başım önümde geziyorum nereye gidersem geceleri bakıyorum gökyüzüne her kayan yıldızda seni diliyorum allahıma dua ediyorum o iyi olsun ona bişey olmasın diye sessizligin boşlugundayım apansız bir sessizligin derinindeyim sensizim ...


Seni usta gibi işledim yüregime nerde olursan ol,işledigim bu yüregimdesin karanlıkta olsa ben küçük bi ışık görüyorum ve o ışıgın yolundan gidecegim belki sana çıkar o ışık seni getir bana ...sensizligin boşlugunda bi karanlıktayım..

Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.

__________________
Kırılmış bir kalbin hesabı, bu dünyaya ağır gelir.