Çevrimdışı

Dr. Kaan Arslanoğlu
Psikiyatrist

“Ortalama tavırların toplamı normaldir.
Bana göre "nornıal" kavramı ister toplumsal açıdan, ister kişisel açıdan ele alınsın güzel şeyler ifade etmiyor. İnsanların ve aydınların günlük yaşamda veya herhangi bir tartışmada normal kavramının fazlasıyla ardına sığındığını görüyorum. İnsanlarda kendileri gibi olanları veya kendilerinin onayladıkları olguları normal kabul etme, bunun dışına çıkanları normal dışılıkla suçlama veya bu yolla onlardan üstünlüklerini kanıtlama yönünde doğal bir eğilim var.
Evet, normalin bir yönü sağduyuya uygun olmak demektir, doğru. Toplumun kültürüne, bilimsel olarak doğru kabul edilene, yasalara uygun olan ve o toplumun yönetenleri, okumuşları, aydınlarının doğru kabul ettiği değerler, düşünce ve davranış kalıplan normal olarak kabul edilebilir. Fakat hemen eleştirel bir gözle baktığımızda, tüm bunların görecelilik taşıdığı, normal kabul edilen birçok olgunun yanlış veya çirkin çıkabildiği anlaşılacaktır. Ilk yaklaşımdan farklı olarak "normal"i eğer yaygın olan, en sık rastlanan, ortalamaya uyan özelliklerle tarttığımızda doğruya daha yakın bir sonuç elde ederiz.
Sözgelimi vergi kaçırmak yasalara aykırıdır ve tek başına ele alındığında anormal bir davranış gibi yargılanır. Ama toplumun yüzde yüze yaklaşan ezici bir çoğunluğunca uygulandığından, aslında normal (olağan) bir davranıştır.
Bugün toplumun büyük çoğunluğu ortalama veya ortalama altı zekâdadır. Tüm dünyada böyledir durum. Bu bakımdan normal olan, toplumun çoğunluğunun akılsal yaklaşımlarıdır, çoğunluğun aklına uyan yapılanmalardır. Keza toplumun çoğunluğu her devirde erdemlere, yüksek ahlaka uzak tavırlar gösterir,
Platon'un binlerce yıl önce ifade ettiği gibi. Normal olan bu ortalama tavırdır. Daha ahlaksızca hareket edenler normal dışı, suçlu, ahlaksız kabul edilir ve bir şekilde yargılanır. Erdemli davranan küçük azınlıksa yine toplumca ezilir, hor görülür, engellenir. Burada normalin normal dışı üstüne gerici baskısı söz konusudur. Elbette bunda yönetenler, hâkim sınıflar da suçludur, ama aydınların çoğunun yıllarca görmediği bir gerçek: Asıl suçlu normal olan büyük çoğunluktur. Binlerce yıldır kişilik gruplarının oluşturduğu bu toplumsal dağılım tablosu değiştirilememiştir. Başka deyişle akıllılar, erdemliler, cesaretliler; bu üç hasleti hep birlikte benliklerinde toplayanlar hiçbir zaman çoğunluğu oluşturamamış, "normal insan" kavramı bu yüzden yücelememiştir.
İşin tıpla ilgili, psikiyatrik boyutuna hiç girmedim. Psikiyatrik belirtiler ve hastalıklar açısından bakarsak topluma, ezici bir çoğunluğun hasta olduğunu, bu bakımdan normalin psikiyatrik açıdan hastalık gösterme, kişilik bozukluğu gösterme veya yetersiz zekâda bulunma olduğu sonucuna varırız. Bu olgu da farklı açılardan değişik biçimlerde yorumlanabilir.
Bu genel tablo içinde normal olmadığımı kabul etmek, normal olmak istemediğimi de belirtmek isterim. Toplumun lokomotifi olan, bunu felsefede, bilimde, sanatta, siyasette veya gündelik yaşamda, üretimde gösteren; olağan olmayan, olağandışı insanların içinde yer alabiliyorsam ne mutlu bana. Toplumu değiştirmeye uğraşmak, kendini değiştirmeye uğraşmak. Elbette olumlu yönde. Bu uğraşı veren insanlar zaten itiraf etmek istemeseler de, olağanı yetersiz ve kötü görenlerdir, bu da onların doğal karakteridir.

Alıntı.