KUTSAL YAZILARIN HATASIZLIĞI
Presbiteryenler, Tanrınin Kendisini iki şekilde açikladiğina inanirlar: 1) genel esinleme, 2) özel esinleme. “Genel esinleme” ile anlatmak istediğimiz, Tanrınin kendisi hakkindaki bilgileri doğanin gücü araciliğiyla tüm yaradilişinda, insan aklinin yapisinda, vicdanin sesinde, tarih ve deneyimlerin gerçeklerinde ortaya koyduğudur (Mez. 19:1-2; Rom. 1:19-20; 2:14-15). Genel esinlemenin ana amaci insanoğlunu özürsüz birakmaktir. Tanrı vardir ve tüm insanlar O’na karşi sorumludur. Buna rağmen, genel esinleme bizlere Tanrı’yi tanima hakkinda güvenilir bilgiler vermek açisindan yetersizdir. Bunun sebebi ise günah yüzünden bozulmuş olmasidir (Rom. 8:19-22). Insanlara kurtuluş yolu hakkinda bilgi veremez. Bu sebepten ötürü, “özel esinleme”ye ihtiyaç vardir.
Bu özel esinleme İncil’de bulunmaktadir. Günahin dünyaya girmesiyle doğa bozulmuş, insana yabancilaşmiştir. Insanoğlu ruhsal olarak körleşmiş, fiziksel evreni ve kendisini doğru şekilde anlayamaz hale gelmiştir. Bu yüzden, insanlarin Yaraticisi ile paydaşliğa girebilmesi ve evrenin gerçeklerini anlayabilmesi için Tanrınin bu gerçekleri tekrar yorumlayip, insana içinde bulunduğu günahli ortamdan özgür olmasini sağlayacak bir yol sunmasi gerekmiştir.
Kutsal Yazılar, Presbiteryenlerin düşünüş ve davranişlarinda merkez noktadir. Kutsal Kitap, yani esinlenmiş Tanrı Sözü, iman ve uygulamalarda hatasiz otorite olarak görülmektedir (2. Tim. 3:16-17; 1. Sel. 2:13). Tanrı Kutsal Yazılari nasil esinledi? Kutsal Ruh, yazarlarin karakterlerini, mizaçlarini, armağan ve yeteneklerini, eğitim ve kültürlerini, kelime hazinelerini ve stillerini koruyarak onlari yönlendirmiştir. Öyle ki, yazdiklari her şey Tanrınin insanoğluna söylemek istediklerinin tam olarak aynisiydi (2. Pet. 1:20-21).
Kutsal Yazılarin hatasizliği ile Presbiteryenlerin kastettiği, tüm öğretileriyle Kutsal Kitapta yanliş bulunmadiğidir. Bu, Kutsal Kitabin tarihi, arkeolojik ve bilimsel gerçeklerde olduğu gibi ahlaki ya da dinsel öğretilerinin tümünün esinlendiği anlamina gelir. Bu esinleme sadece Kutsal Kitabin bütününü kapsamakla kalmaz ancak kullanilan her kelimeyi içine almaktadir. Buna “sözel esinleme” adi verilir. Kutsal Yazılarin her kelimesi Tanrı esinidir. Pavlus, bu kelimelerin Ruh’un öğrettiği kelimeler olduğundan bahsetmişti (1. Kor. 2:13). Hem Pavlus’un hem Isa’nin savunmalarini ve söylemek istediklerini sadece tek bir kelimeye dayandirdiklari zamanlar olmuştur (Mat. 22:43-45; Yuh. 10:35; Gal. 3:16). Isa bunu Kutsal Yazılarin her zerresine ve bölümüne uygulamiştir (Mat. 5:18).
Presbiteryenler Kutsal Yazılarin, bizleri kurtuluşa yönlendiren ve kutsallikta olgunlaşmamizi sağlayan tek emin kaynak olduğuna (2. Tim. 3:15) ve Kutsal Ruh’un hiçbir zaman insanlari Tanrı’nin açiklanmiş Sözü’nden ayri bir yola yönlendirmediğine (Yuh. 16:13; 17:17) inanirlar. Tüm düşünce ve haraketler Kutsal Yazılarin “bakiş açisindan” değerlendirilmelidir. O, hiçbir zaman değişmeyen, tek emin temeldir. Burada Kutsal Yazılarin hatasizliği Presbiteryenizmin en önemli ilk özelliği olarak belirtildi çünkü kişinin Kutsal Kitaba bakiş açisi onun teolojiye yaklaşimini etkileyecektir.
Alıntı.