Çevrimdışı

Hayal etmek, düslerle gercekler arasinda gidip gelmekti belkide…
Sessizce yaklasan bir firtinaydi bu aslinda herseyi birbirine karistiracak olan..
Güzel düsüncelerdi bu firtinadan sag cikan aslinda… geride aciyi ve kederi birakan..
Sonu mutluluk olan..
Düslere daldim, gözlerimi yumdum ve hayallerimdeki gizemi cözdüm..
Bir sigara yakip uzun uzun gökyüzüne bakiyordum, birden arkamda belirdi.. Sessiz ve hüzünlü bir ses tonu ile; “neye bakiyorsun” dedi..
“Sana” dedim…
… ve tekrar gökyüzüne bakmaya, düslerime devam etmeye basladim..
Yanima oturdu, yüzüme dokundu… Neden beni orada ariyorsun der gibi bakiyordu sanki bana, bunu hissedebiliyordum..
Biliyordum, “neden beni orada ariyorsun?” diye sormayacakti cünkü o da benim gibiydi..
O yüzden beklemedim ve söyledim; “Sen her zaman yanimda degilsin ama ben seni gökyüzünde her istedigim zaman görebiliyorum.” dedim..
Gülümsedi ve yüzümü cevirdi..
Gözlerime bak ve beni hayal et.
“Saril bana kokumu içine çek, yüzündeki bu solgun ifadeyi almaya geldim! hadi gülümse biraz sevgilim..” dedi..
Gözlerinden süzülüyordu damla damla göz yaslari.. Silmeme izin vermedi,
“birak Sevgilim aksin!” dedi..
“beni böyle sev, benden gelen herseyi sev” bizim mutlulugumuz bu! dedi ve…
Uzandik beraber, gökyüzüne bakmaya basladik birlikte..
Bu kez ne ben onu, ne de o beni ariyordu mavinin içinde..
Biz’i izliyorduk.. gülümsüyor ve aşk ediyorduk..
Gökyüzünden bize kalansa mavinin parildayan güzelligiydi..

bkz : birdelinindusleri/Daemnia