Dün;
Bütün gün durmadan yağmur yağdı koşulmaz köşelerine bu şehrin.
Sen diye başlayan cümlelerin göz yaşlarını biriktirdim.
Bütün bağlaçlarım bizi bağlamaz halde cümlesizdiler.
Ve sanki çocuktum heceleyerek emekleyen gökyüzünde.
Bütün bulutlarımla, sırılsıklam sana indim.
Eklem yerlerimden koptu yaşamak...
Bugün;
Aynı acının ezberinde bakıyorum acemice çizdiğim 'aşk' tablosuna.
Yerçekimsiz, hayli sürtüşmeli bir ortamda kendimi ihmal ediyorum.
Haykırdıkça daha çok birikiyorsun soluğuma.
Yoğun bakımda sana bağımlı yaşatıyorum son umudumu.
Farz ediyorum sevgilim
Gittin sanıyorum...
Yarın;
Bambaşka yeni bir günün dünden kopyasını yaşatacağız.
Çoktan seçmeli ölmeyi yeğlemişsekte, yoktan sevmeyi bekleyeceğiz.
Her ihtimal nefes gibi gerekli olacak ölüşmelerimize.
En çokta çekip gidişin koyacak bana
Yeri önemli değil, her nereye olursa...
`Şimdilerde Aşk Senin Suretine ßürünmüş;Zamansız Uyanmak İstemediğim ßir Düş/sün İçi/m/nde..` (Bekir Varol)