| Jean
Zembereği boşalmış sözcüklerin, Akreple yelkovan öpüşüyor onikide
Bütün ziller vaktinde vuruyor, tembellik edip gitmeyeceğim
Kusura bakma ölüm, Bugün de gecikeceğim
Sessizlik çökmüş kentin sokaklarına, Martılar uykuya dalmış
Kar bütün izlerini örtmeye hazır;
Randevularımıza sadığımdır sektirmem saatini ama, bu sefer tembelliğim tuttu, ölüm daha çok beklersin beni…
Şimdi kış, ölümün vaktidir derler ve tecrübelerimden bilirim; Kışın ölene söverler.
Kusura bakma ölüm, ben ardımdan sövdürmem.
Bu randevuya asla gelmem.
Bu şiirin içinden tren de geçebilir
Uçak ve Vapur da,
Bütün teknolojik ölüm aletleri de, ama hiç birine binmeyeceğim
Kusura bakma ölüm;
Gelmeyeceğim
Ölümü ektim randevu yerine, Beklemekten ağaç olsun!
Mehmet 1986/Istanbul
|