80'ine merdiven dayamış yaşlı baba ile onu ziyarete gelen -45 yaşında ve
saygın bir işi olan- oğlu salonda oturuyorlardı. Hal-hatırdan,
çoluk-çocuktan, havadan-sudan sohbet ettikten sonra oğlu susmuş,
ayrılmanın sinyalini vermişti. O anda üzerinde oturdukları sedirin
yanındaki pencerenin pervazına bir karga kondu. Yaşlı baba kargaya
gülümserek biraz baktıktan sonra oğluna sordu:
'Bu ne oğlum?'

Oğlu şaşkın, cevapladı:
'O bir karga baba.

'Yaşlı baba kargaya biraz daha baktıktan sonra yine sordu:
'Bu ne oğlum?

'Oğlu daha da şaşkın, yine cevapladı:
'Baba, o bir karga'

Karga hâlâ pervazda, komik hareketlerle başını sağa sola çeviriyor,

başını yan yatırıyor, havaya bakıyor, sonra başını yine
onlara çeviriyordu. Yaşlı baba üçüncü defa sordu:
'Bu ne?'Oğlunun
şaşkınlığı sabırsızlığa dönmüştü: 'O bir karga baba, üç oldu soruyorsun.
Beni işitmiyor musun?'Yaşlı baba dördüncü defa da sorunca oğlunun sabrı
taştı ve sesini yükseltti;

'Baba bunu neden yapıyorsun? Tam dört defadır
onun ne olduğunu soruyorsun, sana cevap veriyorum ve sen hâlâ sormaya
devam ediyorsun. Sabrımı mı deniyorsun?'

Babası -yüzünde hâlâ bir gülümseme- yerinden kalktı, içeri odaya gitti ve elinde bir defterle döndü.

Bu bir hâtıra defteriydi. Oturdu, sayfalarını karıştırdı ve
aradığını buldu. Sevgiyle gülümsemeye devam ederek sayfası açık bir
vaziyette defteri oğluna uzattı ve o sayfayı okumasını söyledi.;

'Bugün 3 yaşındaki minik yavrumla salondaki sedirde otururken

yanıbaşımızdaki pencerenin pervazına bir karga kondu.

Oğlum tam 23 defa onun ne olduğunu sordu.

23 soruşunda da ona sevgiyle sarılarak, onun bir karga olduğunu
söyledim. Rahatsız olmak mı? Hayır!

Onun sorusunu masumca tekrar edişi içimi sevgiyle doldurdu.



''Rabbin, sadece kendisine kulluk etmenizi,ana-babanıza iyi davranmanızı kesin olarak emretti. Eğer onlardan biri, ya
da her ikisi senin yanında ihtiyarlık çağına ulaşırsa, sakın onlara 'öf'
bile deme; onları azarlama; onlara tatlı ve güzel söz söyle.' (İsra, 23)