Toprağa Verilmiş Bi Ölü Gibi Yaşıyorum.



Burası benim yalnızlığıda,karanlığıda aynı solukta yaşadığım…
Benliğimin diğer uç bucağındaki kaybetmişliğin tek adresi!



Herşeyin aydınlanmasıyla birlikte karardı dünyam



İçimdeqi ASİ kısh isyanlrda
Mazo$ist duyquları kaßarmı$tır yine
ßaksana néfRét kusuOr géc€yé
Lanét EdiOR hér Doqan güNe



ßiR UstuRa ALıoRum Titréyén €LLéRimé,SürüyoRum Dü$ünméDén ßiLéKLéRimé AkıtıyoRum DamLaLaRımı YeRe KanLaRımLa AfféT YazıyoruM Sévdiqimé.



Gün gelir sığmaz olur kalbin göğsüne,
Taşıyamaz olur bedenini, artık yorulur…
Duyguların ağır gelir; ezilirsin
Bir gün açıklanmamış duygularınla köşende,
Teslim olursun ölüme,
Sessizce…



karanlığın özüyle siliyorum yaralarımı,göz yaşlarımi sürüyorum yaralarıma...ilaç olsun die umutsuzlukla sarıyorum yaralarımı,iyileşmeyeceğini bildiğim halde...



bu lanet dünyada karanlık bile beni kabul etmezken ne yapacağım ben bu karanlık ruhumla.



artık gözbebeklerim eşlik ediyo parçalara
her bir haykırışım,her bir çırpınışım
kazınıyo ruhumun derinliklerine.


Yalnızlığımın gözyaşları bunlar
yada şeytanın hıçkırıkları.