Çevrimdışı

Habil'in Kurbanı (Hz. Adem 3) Yazan seyit ahmet uzun
İlk insanlar cennetten inmiş
Asıl imtihan sahası dünyaya
Adem ile Havva oluşturmuş
Çocuklarıyla mutlu bir aile
Böylece yeryüzünde ilk ev
Kurulmuş ilk peygamberin eliyle
Her taraf cennet gibiymiş.
Dağların ardından doğan güneş
Bir portakal rengini almış.
İşte günler birbirini kovalamış
Yıllara erişmişler sonunda
Artık çocuklar Habil ile Kabil
Gençlik çağlarına gelmişler
Babalarına yardım için onunla
Bazen ormana ava gidiyor
Bazen de tarlada çalışıyorlarmış.
Habil çok uyumlu ve iyi kalpliymiş.
Kabil ise biraz asabi ve asık suratlıymış
Ama Habil’in alttan almasıyla
Hep iyi geçinmişler uzun yıllar
Bir gün babaları Adem çağırmış
İki kardeşi yanı başına
Merak etmişler ne var diye
Baba Adem yaratılışı ve de
İnsanların varlık amacını anlatmış
İbadetsiz bir dünyanın boşluğunu
Ve anlamsızlığını anlatmış.
Ergenlik çağına gelmiş çocuklarına
Sevgili çocuklarım, demiş.
Allah ikinizden kurban istedi
Kendisine adamanız için
Kimin kurbanı kabul edilirse
O Allah katında üstün olacaktır.
Allah katında üstünlük ise takvayladır.
Allah sevgisini kaybetmekten korkarak
O’nun emirlerine sıkı sarılmaktadır.
Bu uyarıyı yaptıktan sonra
Çocuklarını göndermiş kurban sunusuna
Habil hayvancılıkla uğraşıyormuş
Bunun içinde sürüsünün içinden
Seçmiş en toklu ve besilisini
Göze hoş görünsün, demiş.
Allah’a sunulacak hediye
En iyisi olmalı ki sevsin bizi
Bunu düşünerek kurbanını almış
Götürüp koymuş sunu tepesine
Kocaman bir ağacın yanıymış
Kurbanların sunulduğu yer
Bir kuş öterek selam vermiş ona
Kabil ise tarlayla uğraşıyormuş
Bunun içinde sebzelerin içinden
Eline aldığı güzel ve olgunları hep bırakıp
Daha solgununu alıyormuş.
Bu tazeler bana lazım diyormuş.
İyisini kendisine ayırıp
Kötülerini Allah için topluyormuş.
Allah bunları da kabul eder diyerek
Sararmış solmuşları almış yanına
Hiç utanmadan sunu tepesine koymuş o da
O sıralar kabul edilen kurbanlar
Bir yıldırımla yakılıyormuş.
Aile merak içinde beklemiş sabahı
Acaba kimin sunusu kabul edildi?
Yürekleri heyecanla çarpıyormuş.
Habil dua etmiş o gece
Yaratan ve nimetlendiren Allah’a
Kabul buyur ya Rab’bi benden
Sana sunduğum bu kurbanı
Sana layık değildir biliyorum
Amma elimdekilerin en iyisi
Gökyüzündeki ay ve yıldızlar
Göz kırpmışlar Habil’e sevinçle
Sanki onu müjdelemek istemişler
Sabahın erken saatlerinde duyulmuş
Çil horozların tiz ötüşleri
Kalkın sabah oldu, sabah oldu
Allah’a ibadet edin dercesine
Adem, Havva ve çocukları
Hep birlikte yürümüşler heyecanla
Sunu yerine doğru merakla
Kuşlar şen şakrak ötüşüyor
Rüzgar hafiften esiyormuş.
Ağaçların yaprakları hışırdayarak
Onların yürüyüşüne eşlik ediyormuş.
Nihayet büyük bir kayayı geçerek
Varmışlar koca ağacın yanındaki
Sunuların konulduğu tepeye
Birden cız etmiş Kabil’in kalbi
Kendi kurbanını görünce orada
Habil’in koçu görünmüyormuş
Onun sunduğu kurban kabul edilmiş.
Adem oğlunu teselli etmiş.
Davranışlarına dikkat et oğlum
Allah iyilerin kurbanını kabul eder.
Sen de bir yanlışlık var galiba
Bunu düzeltmeni öneriyor yaratan
Ama kabilin kalbi yanıyormuş
Kıskançlık ve haset ateşinde
İyi olmayı bir türlü düşünemiyormuş.
Şeytan kötülüğe yönelenlere
Hemen dost gibi görünerek
Yanına sokulurmuş yavaşça
İşte Kabil’inde dostu olmuş
Damarındaki kan gibi dolaşmış
Ona derinden derine fısıldamış
Habil’i öldür Habil’i öldür
Yoksa onun varlığı seni öldürecek
Ancak öldürmekle kurtulursun
Vücudu titriyordu kıskançlıktan
Kardeşi üstün gelmişti.
Kendisi de yenilmiş mağlup olmuştu.
Bunun bir yarış değil de
İmtihan olduğunu düşünemedi.
Yaptığı yanlışlığı düzeltmeye gitmedi.
Kardeşi koyunları otlatırken
Onun yanına gitti gözü kanlı
Seni öldüreceğim başka çare yok, dedi.
Sert ve suratı asık bir şekilde
Senin kurbanın kabul edildi
Ben ise mahçup oldum,dedi.
Habil gayet sakin bir şekilde
Abi Allah takva sahiplerinin
Kendisine gönül verenlerin
Kötülüğü ve günahı yüreğinden
Sürgün edenlerinkini kabul eder
Sen beni öldürmek istesen de
Ben seni öldürmek için
Bil ki elimi kaldırmayacağım.
Şeytanı kalbinden kov, dedi.
Kabil daha da korkunçlaştı.
Habil arkasını döndüğü bir sırada
Yerden aldığı koca bir taşı
Masum Habil’in başına indirdi.
Habil yere seriliverdi cansız
Şaşırdı kardeşinin ölümüne
Onun cansız bir şekilde yatışına
Ne yapacağını bilemiyormuş
Şaşkın şaşkın etrafına bakınıyordu.
O sırada bir karga göründü
Ayaklarındaki ölü bir kargayı
Getirip yere indiriverdi.
Sonra da toprağı eşeleyerek
Ölü kargayı gömdü toprağa
Üstünü kapatıp havalandı
Yazıklar olsun bana dedi
Kötü kalpli katil Kabil
Bir karga kadar bile olamadım
Hemen o da toprağı eşti
Kardeşini toprağın içine gömdü.
Yeryüzündeki ilk katil olarak
Kıyamete kadar kötü anıldı
İyilik ise Habil’in yaptığı davranıştı
Kim kurbanının kabulünü istiyorsa
Yüreğine takvayı işlemeli
Allah sevgisiyle kalbini doldurup
Şeytanı ve kötülüğü sürgün etmeli.
Çünkü şeytan ve arkadaşları
Ancak kötülüğü emreder
Cehenneme doğru sürükler insanı.
Selam olsun Habil gibi kurban adayanlara.