Çevrimdışı

HZ NUH'UN İMAN GEMİSİ (11) Yazan seyit ahmet uzun
GEMİ CUDİ DAĞINDA (11) Nuh kavmi Allah’ın bir emri ile yerle bir olmuştu. Ne ordu göndermişti, ne de kendisi gelmişti. Sadece bir damla katreyle kibirlilerin şehri harabeye dönmüştü. Gözlerinden büyüklük edaları yayılan ışıkları sönmüştü. Meydan okuyan dilleri lal olmuştu. Üstünlük tasladıkları zenginlikleri ve taptıkları tanrıları kendilerini koruyamamıştı.
İman gemisi ise büyük bir güvenle ve huzurla dalgaların üstünde yüzüyordu.
İnanç yine üstün gelmişti.
Zayıf oldukları ileri sürülen fakirler, Allah’a imanla öylesine büyük bir kuvvet kuşanmışlardı ki, dönemin en güçlü olduğunu iddia eden önde gelen zalimlere karşı ayakta durabilmişlerdi. Çünkü onların sahibi, dilsiz ve hiçbir şeyden habersiz, kör ve sağır taştan tanrılar gibi değildi. Onları görüyor, işitiyor ve koruyordu. Bunun göstergesi olarak inançsızlar boğulurken, inananlar kurtuluyordu.

İman ayakta dimdik dururken, küfür sele boyun eğmişti.
Gemi Allah’ın lütfuyla dalgaların üstünde yüzmeye devam ediyordu. Çünkü onu yüzdüren ve durduran kuvvet Allah’tı. Ne zaman duracağını da o bildirecekti. Nihayet helakten dolayı yeryüzünde inkârcılardan ve nankörlerden kimse kalmamıştı. Bunun üzerine Rabbimiz emrini yere ve göğe yöneltir. Sahta tanrılar veya tanrı olduğu ileri sürülenler kendilerine bile sahip değilken, Rabbimiz Allah tüm kâinatın sahibi olduğunu verdiği emirlerle göstermişti. Yer gök, dağlar, bulutlar, ateş, su, hava toprak hep O’nun emrindeydi. İşte yerlerin ve göklerin hâkiminden yüce bir seda:
“Kâfirler boğulduktan sonra yerle göğe: “Ey yer suyunu yut ve sen ey gök suyunu tut!” diye emir buyruldu. Su çekildi, iş bitirildi ve gemi Cudi üzerinde yerleşti ve “Kahrolsun o zalimler!” denildi” Hud 11/ 44

Tek bir seda “tut” ve “yut” iş bitmiştir. Bu emri alan yer ve gök anında itaat ederler. Kısa bir müddet sonra yeryüzü sanki hiç tufan yaşamamış gibi olur. Çünkü Allah öylesine güzel emir buyuruyor ki, bir taraftan tufanı durdururken, diğer taraftan yeryüzünü tekrar imar için yaşanacak hale getiriyordu. Çünkü yer suyunu çekerek insanlar için balçık olmaktan kurtuluyordu. Nihayet gemi inan çekilen suların üstünde Cudi dağına iner.

İnananlarda büyük bir sevinç ve coşku vardır. Rableri Allah daha dünyadayken nimetini tamamlamıştı. Kendilerini o güçlü zannedilen zalimlerden üstün kılmıştı. Dünyanın varileri olarak yeryüzüne halifeler yapmıştı.

İman kurtuluşun garantisi iken, inkâr azabın ta kendisi olmuştu. İnananların sevinç tebessümleriyle attıkları çığlıkları geminin üstünden duyulmaya başlamıştı. Fakat bu sıra Nuh peygamberin sanki keyfi yok gibiydi. Biraz hüzünlü duruyordu. Ancak inanlar kurtulmuş, gemi sağ salim Cudi dağına oturmuş, inananlar için bayram olmuştu. Acaba Nuh peygamberin bu hüznü nedendi?