Çevrimdışı

Ben alıştım artık senden uzakta seninle yaşamaya, Alıştım artık sol yanımdaki sızıya, İnsan alışıyor her şeye zamanla, Bende alıştım Sevgilim sensiz yaşamaya, Şimdi sen üzerinde Menekşelerin dans ettiği yatağında mışıl mışıl uyurken ben sensizliği hissediyorum çektiğim her nefes sigaramda. Özlemini yaşıyorum damarlarımda, hayalini görüyorum gözkapaklarımın her kapanışında.

Sevgilim ; Sensizlik denen kavram şimdi daha iyi anlaşılıyor hücrelerimde, Ruhum ayrılmak istiyor zincirlenmiş bedenimden, koşmak istiyor yeşil kırlarda seninle el ele.. Sonra duruyor derin bir nefes alıp Hayallerde yaşadığının farkına varıyor.Elden bir şey gelmiyor. Ellerim yine boş kalıyor Sevdiğim, Sevdiğimiz güller teker teker soluyor Ankara ayazında.

Sen Olmayınca bebişim Terkedilmiş bir Kasabada demir parmaklıklar arkasına hapis edilmiş gibi hissediyorum kendimi, Meğer Sen olmayınca Yaşamanın bir anlamı yokmuş, Hayat sen varsan var oluyormuş Sigaramda bitti artık, özlem ve hasretin iki kat derinden yaralamaya başladı Her tarfında adın karalı olan kalbimi, Kimse anlamıyor ama ben hep senin hatıralarınla yaşıyorum, Aldığın hediyeleri taşıyorum yüreğimde, Gece olunca bir iki damla göz yaşı akıtıyorum Gizliden gizleye, Kimse anlamıyor dedimya bir tanem. Anlamıyorlar Sensiz yaşamanın ne denli sor olduğunu. bilmiyorlarki seni Ne kadar çok Sevdiğimi. Artık Yavaş yavaş umutlarım tükeniyor ve Beynimin, Hücrelerimin, Ruhumun her yanında Bir Söz Çınlıyor…

Umutların Tükendiği Yerde İsyan Başlar…