Artık çıkmıyorum İstiklal'e
Sabah Fatma Hanım uyandırıyor
Helva, ekmek, çay bana onlar bakıyor
Odanın hali perişan, ben perişan, kimse yok işime karışan
Ara sıra balkona çıkıyorum
Fesleğenler kuruduğunda ocaktı
Ben baharı bekliyorum
Ne olduğunu bilmediğim bir umudum var hala
Gözüm şişelere takılıyor becerebilseydim ne ala
Bu günlerde böyleyim ben, yas denen şiirdeyim
Bir köşede gülüşün var, sırtımda kanlı bıçağın
Hiç bir zaman duymayacağın, duysan da anlamayacağın
Bir çığlıkta
Sana birikiyorum..
Erhan Güleryüz