|
Bazen en büyük öfkeyi en sevdiklerimize duyarız.Bazen en yakınlarımız en çok acıtır canımızı.Bazen en tutkulu aşkla bağlı olduğumuzdan en vahşi intikamı almak isteriz.Bazen kendi duygularımızdan bile kuşkuya düşeriz.Bazen sevdiğimiz kuşkulandırır bizi.Sevgiyi,aşkı,mutluluğu saf ve lekesiz bir biçimde ele geçirmeyi başaramayız.Hayat ,bütün izlerin birbirine karıştığı bir oramana benzer bazen.Böyle zamanlarda bir ses,bir işaret, bir yardım ararız yaşadıklarımızı bize yaşatılanları anlayabilmek için.Bizim yaşadıklarımızı başka yaşayanlarda var mı diye merak ederiz.Hep mutlu ol canım...
|