| Cevap: HiçLiğim..
ucundan yakaldık-tı.
tamda gidiyorduk,derken onlar geldi, iyi ki geldiler.
savurgan bir esintiyle-bilmeden kaçtığımızı, kendimizden- soluyorduk kendimizi. İz-ler oldu/k, gözler oldu/k, renkleri kör ettik bazı zaman. Rol dağılımında figüranlara başrol veren kahramanlardık sahnenin ardında oyunu yöneten.
yeni yeni bildik,zamanın bize öz-deş, içremize sırdaş olduğunu.zam-mı önemsiz, an olsun,o ânı dolu olsun.Günü gün yapan, geceyi gece yapan, ikisini aralarında harmanlayıp bize katan zan...Artık kilidini açıyorum, serbestsin...
eskitiyorum seni, ardıma düşürdüm kimliksiz sevmelerini. suyunu sele katıp, çamurlarından suretini yapacağım, tebessümün selin izi. sana her seslenişimde yeni yüzler,yeni senler doğacak, hepsi bir ateşe tâlip söndürmek için sahte güneşleri.
sen, tüm isimleri biriktir, sonra, sadece "sen"i seç.diğerleri "seni" bilsin adına yakışır bir bilişle. kelimelerde hayat büyüten kadın, kalmalar seni güçlü kılacak,
başlıklar, içinde birikmiş "sen"leri barındırıyor; daha neler birikecek oysa.
...
gecesiz gülüşler hepsedelim mesela cam faanusa bu defa.her sabah içtimâ alıp 7/24 hizmete sunalım çehremize...ve hergün birazcık hüzünle besleyelim,ciğerlerine dolan oksijenin kıymetini bilsin, gülüşü sebepsiz olmasın diye.hayır amacım yazıya hüzün katmak değildi, hüzün delisi değilim çok şükür, yaşamanın kıymetini bilmeli diyorum sadece...ve hüznümüz olgunlaştığında zaten tebessümle uğurlanacaktır konakçı yüreklerimizden...
|