kendi icinmizde denedikLerimiz ne verirki insana bazen bir toz parcasi gibi dusunurum kendimi durmaq biLmeyen o firtinada duraqsiz bir hayat girdabina yakaLanmis bir ordan bir buraya ucuyorum bazende deniz kenarinda bir tas sadece birinin beni denize atmasi o guzeL mutLuLuga uLastirmasi icin yuz yiLLarca beqLiyorum...


Eger ben bir yanLizLik tufanina kapiLdiysam yada icimdeki o deLice dusunme istegini bi sey canLandirdiysa o zaman ne isim varsa biraqir Bostanci yada Kadikoy sahiLinedeki kayaLara otururum... ve basLarim o dusunceLere

Bazen orda sabahLadigim oLur sabah denizin maviLigine kusLara martiLara kucucuk bir tabiat parcasina baqaken aksam ise etrafimi kapLiyan soguk karanLiga bana o karanLikta umut veren yiLdizLara bakarim

Dusunmeq ister bazen insan saatLerce bir seyi dusunurken asKi hayaLi hayati dermani canani bedbahti kimLigini kendini sevdigini dusunmeq bir parcadir sadece o dusunceLer deryasinda

O zmnLari coq seviyorum

Insan huzunLu oLsada o zmnLar iLeride donup baqtiginizda icinize bir ozLem ve hos bir duygu geLiyor. Denizin karsisinda bir kayanin ustunde buLari dusunurken birde sigara ekLenince biLmiyorum beni aLip goturen bir okyanus oLuyor..

Bunu sizLerLe payLasmaq istedim....