Çevrimdışı

ÖLÜ-YORUM…

Şimdi ihtilâl sonrası kargaşada;
Hırsız adımlarla geçiyorum kuşatılmış sokakları…
(T)uzağına düştüğüm yanlış adreslerde,
onursuz işkencelerle dağlanıyor direncim…
Günbe gün kirlenen suların boz bulanıklığında,
sıtmaya açıyorum gözlerimi…
Oysa alnından vuracaktım acılarımı.
Tutukluk yapan silahımın namlusunda,
bir ileri bir geri ,diz çöküyor işte sevdam,
Kanı çekilmiş bembeyaz avuçlarımın…

Duruldum işte !...
Sırtımda mono ton(larca) ağırlıklarla;
Geri dönüyorum on adımla sınırlı duvar dibi yürüyüşlerime…
Soğuk otobüs peronlarının kasveti
ve şehirlerarası yolların yalnızlığı çörekleniyor;
Yanağımdan ayrılmayan ıslaklığın sebebine…
Kesip atıyorum;ellerimle sardığım yaralarımın dikişlerini…
Gecenin karanlığında ,Aşk’a sancılanan canım kan kaybediyor…
ÖLÜ-YORUM…
Ardımda musallada alınan helallikler
ve “iyi” bilinen kötü bir adam bırakıyorum…
Şimdi sen ;ölü sevdam…
Ya derin sulara dalıp boğulmalara razı olacaksın…
Ya da her yerini saran bu yalanlarla ,dönüp dönüp kendini vuracaksın…
Sana dair sön dizeleri yazdım şimdi…
Cesaretimle tütsülenen sevdamın son direncini…
Soysuz zamanların darağacına ası(l)ıp ,kendime dönüyorum…

Artık Aşk’a dair tek iyi söz duymayacaksın(ız) benden…
Özgür umutlarıma tutunuyorum yeniden…
Gözlerim;
Eyyüb’ün sabrıyla desteklediğim bir direnişle karşılıyor üzünçlerimi..
Yüreğim ;
Zındanlarda umudunu yeşerten ,Yusuf’un biçareliğiyle bekliyor kurtuluşunu…

Açıp ellerimi sema ya;
Kalbimin gerçek sahibine tutunuyorum sımsıkı…
Konuşmanın suç sayıldığı demdir bu …
Bu yüzden yırtıyorum,hayat hikayemin en gizil sayfalarını…
Susmak yakışıyor(muş) bana…işte adım gibi ,kendim gibi susuyorum…
SUStum artık