Vuslatımın hecesi olan ela gözlere;
Mevsimler sen kokarken
Ay, geceye sürgün biliyorum..
Zemheri artığı umutlarımla
Geceye inat yürüyorum.
Ela gözlerini arıyorum,
Karanlıkların düştüğü kaldırımlarda..
Cehennem yangınlarından
Kirpiklerine firar ediyorum.
Ateşini söndüremezsem hasretinin,
Korkma canım,
Ateşlere ela gözlerini verdim diye...
Sen; bukle, bukle saçlarını bırak rüzgara,
Küllerimden bukle saçlarına gülleri işlemeden
Ölümü dudaklarından öpmeyeceğim.
Takvimler, yaprağından acıyı elerken
Yıldızlar, karanlığa küskün biliyorum.
Alnıma, kavgalarını alıp
Cellatlığına soyunuyorum
Geçmiş yıllarının..
Suskunluğunu almayın kurşunların.
Yarimi yaralamadan,
Gözbebeklerinden öpeyim ölümün...
Menzil, bir kez ıskalarsa da göğsümü
Ben serileyim elvedası toprağa...