Sızar Giderim Sevgilim
Bir gün sızar giderim düşlerinin arasından
Bilinmezliğe doğru... dönmeksizin
Kollarından alır ölüm çiçeği
katar beni toprağa...
Orada büyür-orada yaşarım
Altında yattığım toprağın üstünü kendim süslerim....!
Sıktı bu dünyanın yalan sahnesi
Her perdede azaldım-eksildim.
Beni bitirenler oldu...
Onlara inat hayata hep yeniden başladım
Gün gelir oyun biter...göçerim
Alkışlayanlar da olur belki
Aldırmam! yalandır!
Tek kişilik saltanatım var benim
Yaşarken kendim kurdum...
Can verirken yine ben yıkarım....!
Arkadaş kim? Dost kim? Sevgili kim?
Onlar yoktu....
Ben yaşadığım için yer etti hepsi.
Sonra aynaya baktım
Ne kadar bende'ler diye
Kendime can alıcı sorular sordum
Gözlerimde hiç birisini bulamadım...
Oysa insanlar vardı bir zaman
Beraber gülüp ağladığım...
Ne zaman aradıysam yakınımda onları?
Kayıptılar....
sormadım...
nerede olduklarını merak etmedim
gayet barizdi barınakları
benim olmadığım bir yerde
ve benden çok uzaktaydılar.....
sabaha karşı ben kaldım köşelerde!
caddelerde ben çaldım sabahı geceden!
Uyudum uyandım....
Kenti kendime dost edindim zorla.
Şarapla kafayı bulup
Demli çayla ayıldım....
Şimdi her gece şarkım çalıyor sokaklarda
Duyan olur bestemi.
Eşlik eder tanımadığım suretler
Herkes kendi evinde mırıldanır.
Bense her hecede kendimi idam ederim
Ve bu bütün sevenlerin ortak şarkısıdır....
Sevgilim sen de o şarkıyı duyarsın bir gün
Ve senin de diline dolanır söylersin
Ama ben o gün düşlerinin arasından,
bilinmezliğe doğru
dönmemecesine sızar giderim.....