Çevrimdışı

Seni İçimden Terkediyorum

Binmediğim hiç bir otobüs
Beklemediğim hiç bir durak kalmadı bu şehirde
Gittikçe azalıyor hayat
Neyi erken yaşadıysam
Hep ona geç kalıyorum..
Sana göçüyorum her sonbahar
Yolların çıkmıyor aşkıma
Unuttuğun yağmurların adı saklımda
Seni içimden terk ediyorum..


SUSMAKTAN YORULDUM..
Kuşlar ve şarkılar bu şehri terk edeli beri
Efkar demliyorum gözlerimde
yaşlarımı, yanağıma varmadan öldürüyorum
Tam sancağımdan yaralıyorum kendimi
Alnını yüreğime dayadığın güne bakıp
Seni içimden terkediyorum..


Ne unutacak kadar nefret ettin
Ne hatırlayacak kadar sevdin
Yıkık bir duvar kadar bile pişman değilsin biliyorum
Beni hep bulmamak için aradın
Yanılgımdın..
YANDIGIMDIN..
Yangındın...

Sensizliğe yenilmek
Sana yenilmekten zor olsada
Ardımda bir sürü "belki"ler bırakarak
Seni içimden terk ediyorum..

Şimdi
İkimizde öldürülecek bir anı bile bulamayan
İki yarım kaldık
Tamamlayamadık bizi
Elinden tutmadın yanlızlığımın
Saçlarımıda uzaklarına gömdün
İçimin mavisi senin okyanusundandı
Al! geri veriyorum.
Kilitleri hep yanlış kapılara vurdun
Devrilmiş vagonlara dönerken gözlerim
Sana bensizliği terkediyorum..

"Yârime uzanmayan bütün dallarım kırılsın" demiştin
Aşk içinde doğmuşsa nereye kaçabilirdin?
Ne tuaf değil mi?
İçimi acıtanda sendin
Acımı dindirecek olanda
"Ya öldür beni"dedin
Ya da git benden..
İçi bulanık bir sevdanın ucunda
Seni kaybettim..

ALDIRMADIN ALDIRMALARIMA
BİR GECEDE YAKIP YARİNİ
ŞAFAKLARA SATTIN İHANETİNİ..
KÜLÜME BASANLAR BİLE UTANDI YAPTIĞINDAN...

İşte soluk bir ömrün son nefesi ,

Benden , İçimden , Terkediyorum..
Kahraman Tazeoğlu..

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]