gündüzünü kaybeden kuş
düşsel bir yükseklikteyim…..
ankara’yı izliyorum…
hafif bulanık….
buğulu bir görselliğe,
sarmalanmışım…
sessiz ve inatçı topluluk,
ışıkların dansında salınıyor
gölgeleriyle….
farkındalığın rettine dair
izler yüzlerde
derin gülümseyen,
çöküntülerde… çırpınıyor gece..
şimşekler yağmur kokuyor
ve
caddelerin ıslaklığında yansıyor
sokak lambaları..
tez alınmış mektuplar gibi…
gökyüzüne inat,
ışıl ışıl yeryüzü…..
gündüzünü kaybetmiş
bir kuş dolanıyor…suskun…
paçasına bağlanmış..bir gizle…
gizin mısralarıyla….
ve
bağın acısıyla….
gecenin de kaybında belki…
şafak çizgisine yakın….
uçuşunda boşluğa,
dokunabilirmisin ellerime….