Çevrimdışı

Hayata dair bu kadar duyarsız olmak nedendir?

İnsanların en büyük sorunlarından biri iletişimsizliktir. Birbirimizi dinlememek, anlamak için çaba göstermemek... Ve bunun en büyük sebebi önyargılı olmaktır.

Birbirimize karşı öyle önyargılıyız ki; giyimimizden, tarzımızdan, konuşmamızdan hemen yargılayıp bir kalıba sıkıştırıyoruz. Aslında hepimizin amacı aynıdır. İstediğimiz şey aynıdır: Yargısız ve infazsız ANLAŞILMAK.
Dünyanın birçok ülkesinde savaşlar sebebiyle insanlar ölürken, kendi ülkemizde ne yazık ki insanlık ölüyor. Yoldan geçerken her gün, her sabah veya akşam çocuk, genç ya da yaşlı, birbirimizin yüzüne bakmaya çekiniyoruz. Selamsız, sabahsız geçiyoruz. Nedir insanlığımızı bize unutturan?
Birbirinden aynı su ve topraktan yaratılmış, aynı toprağın altına gireceğimiz biz insanlar neden bu kadar soğuk ve uzak?
Neden bu kadar gamlı ve umursuzuz ? Ya dünya benim, ya dünyayı yaksam umrumda değil modunda bir hale geldi insanlık.
Yetmişinde, sekseninde beli bükülmüş, elleri titreyen teyzelerin çöplerden yemek aradığını görmezden gelip yanından geçmek insanlık mı? Ayaklarımıza giydigimiz botlara ragmen üşümekten şikayet edip ayakkabılarıni çıkararak, soğukta çırılçıplak ayakla kağıt toplayan çocukların yanından kayıtsızca geçmek insanlık mı?

Okadar olağan bir hal almışki bu tarz hayat yaşayan insanlar, yuregimize dahi dokunmadan gelip geciyoruz yanlarindan ..

Çok daha fazlasına gerek yok. Dünyası küçük ama yüreği kocaman o insanları mutlu etmek için gözlerine gülümseyerek baksak, selamımızı esirgemesek belki de bir cogunu mutlu edebilecegiz.
Sadece maddiyat degildir insanlik.. Sen bir tebessümle dünyayı kazanabilirsin o insanlara. Yüzundeki gulumseme ile sözundeki samimiyet ilede onlarin insan oldugunu hatırlatabilirsin insanligini unutmus insanlara ..

Yeni bir yila insancıl girebilmek umidi ile ..