| Cevap: Karalama Defteri
Yazı yazmanın zor yanı, iyi yazmak için çok okumak gerekmesi.
Belki dolu dolu yaşıyor olsam, bu zorluğu hayatımın parıltısından ve macerasından süzdüklerimle aşabilirdim. Ve fakat bende Hemingway'deki "İspanya'da iç savaş varmış gideyim de Cumhuriyetçiler ile birlikte direneyim" tarzı bir cesaret yok.
Cesaret göstermeyivereyim de, insan olmanın manevi ve entelektüel tatminlerinin peşine düşeyim desem, sorumluluklar denen cendereye öyle bir sıkışmışım ki, kendime ait, mutluluğa dair ne yapsam, birilerinin hakkından çalıyor gibi hissediyorum.
Tüm bunlara bir de ülkenin içinde bulunduğu zihinsel kuraklığın mahsullerine bölük bölük maruz kalınan bir gündelik hayat ekleyin, benimki geçen günlerin hatırına "yaşıyormuş gibi" yapmak, dolayısı ile "hayat" dediğim de aslında "yaşantı" oluyor.
Dolayısı ile benim için bu "yaşantıdan" ilham devşirip bir şeyler yazmak hiç kolay değil. Geriye tek çare, bambaşka coğrafyalarda bambaşka insanlar oluverdiğin bir yola sığınmak, iyi yazılmış kitaplar okumak kalıyor.
Fakat maalesef onu da yapamıyorum.
Sadece onu değil. Ne güzel çekilmiş bir film izleyebiliyorum ne de şahane besteler dinleyebiliyorum.
Bunları "tüketmemde" fiziki bir engel yok elbette. Alışkanlıklar ve kas hafızası ile sürdürdüğüm günlük rutin beni öyle bir uyuşturmuş ki, insan yaratıcılığının şaheserleri bile ruhuma işlemiyor. Daha basitçe anlatırsam, yiyip içiyorum ama bana "yaramıyor".
Böyle bir ruh hali içerisindeyken de yazmak, konuşmak, bir şeyler üretmek çok da mümkün olmuyor. Fakat bu ruh halini de, içinden çıkabilmenin yolunun yazmak, konuşmak ve bir şeyler üretmekten geçtiğini bilecek kadar çok seferler yaşadım.
Özetle; gündelik, geleceğe dair ve yaşamsal kaygılarım var. Bunların üzerine varoluşsal kaygılarımla cila yapıyorum. Yine de -ne yazarım, ne sıklıkla yazarım- bilmeden, yazma niyetindeyim. Çünkü sanırım bana bir yazmak, bir de Beşiktaş iyi geliyor.
__________________
Sırf başlayıp bitirebildiğim bir hikayem olsun diye, bıktım ardımda yarım kalmış hikayeler taşımaktan. Yazmanın eziyeti öğretecek bana; Hayat sahip olduklarımızın dışında kalanlarmış meğer. |