Bazen hayal kırıklıkların,
hançer olup saplanır yüreğine, "𝘀𝘂𝘀𝗮𝗿𝘀ı𝗻!"
Bazen geç kalmışsındır ne çok şeye, "𝘀𝘂𝘀𝗮𝗿𝘀ı𝗻!"
Bazen hiç kimseye,
hiçbir yere ait olmadığını anlarsın, "𝘀𝘂𝘀𝗮𝗿𝘀ı𝗻!"
Bazen de konuşmaya gücün kalmaz,
tükenir kelimelerin, "𝘀𝘂𝘀𝗮𝗿𝘀ı𝗻!"
İşte o zaman susmanın da,
konuşmak kadar ihtiyaç olduğunu anlarsın.
"𝗦𝘂𝘀𝘁𝘂𝗺 𝗯𝗲𝗻𝗱𝗲!"