Çevrimdışı

“Helva yaparken gözyaşlarım tencerenin içine damlıyordu.
Her bir gözyaşının helva taneleri arasında kayboluşuna bakıyordum:
Sanki gözyaşı kaybolunca ben de bir şey unutuyordum.
Acaba aygaz biter mi?
Acaba sebzeli yemeğe biraz daha et mi koysaydım?
Çünkü ağlamaktan yorulanlar mutfağa gelip, tencerelerin kapağını kaldırıp içine uzun uzun sessizce bakıyorlardı.
Sanki uzun bir süre ağlarsan, mutfağa gelip ocağın üzerinde,
tencerede ne var diye bakmaya izin çıkıyormuş gibi.”

Orhan Pamuk * Kafamda Bir Tuhaflık